ولایت مداری صرفا به اطاعت نیست

ولایت‌مداری صرفاً به «اطاعت» نیست؛ به این است که «مسئولیت‌پذیر» باشیم ولایت مثل دیکتاتورها چیزی را به مردم تحمیل نمی‌کند بلکه زمینۀ حرکت و رشد مردم را فراهم می‌کند؛ ولی مردم در طول تاریخ عموماً حال مسئولیت‌پذیری و حرکت نداشته‌اند

مسئولیت پذیری، رکن اول ولایتمداری

چرا ولایت که اصل دین است، در تاریخ حیات بشر این‌قدر غریب می‌ماند؟ برای اینکه ولیّ خدا، پیامبر و امام، نمی‌خواهند مردم را به‌صورتی اداره کنند که سلطۀ بر آنها داشته باشند. بلکه می‌خواهند زمینه را ایجاد کنند تا خودِ مردم حرکت کنند، ولی مردم در طول تاریخ عموماً حال مسئولیت‌پذیری و حرکت ندارند!

مردم انتظار دارند یک کسی بیاید و همۀ کارهایشان را به‌عهده بگیرد، لذا یا کار را می‌دهند دست دیکتاتورها یا دست «دیکتاتورهای مدرن» یعنی کارتل‌ها و تراست‌های خون‌‌آشام در جوامع دموکراتیک، یا احزاب مافیایی که برای اربابان زرپرست خود، هر جنایتی انجام می‌دهند.

ولیّ‌خدا به مردم می‌گوید: «من مثل دیکتاتورها نمی‌آیم تو را به‌زور ببرم بهشت یا به‌زور، دنیایت را آباد کنم، من زمینه را مساعد می‌کنم تا خودت حرکت کنی و رشد کنی

اما چون این حرکت و مسئولیت‌پذیری، لوازم و دشواریهایی دارد، مردم معمولاً حال و حوصلۀ حرکت را ندارند لذا امام غریب می‌ماند.

ولیّ خدا مثل یک مربّی یا داور فوتبال یا حمایت‌کنندۀ تیم، شرایط مناسب را فراهم می‌کند تا بازیکنان که همان مردم هستند، خودشان کارها را اداره کنند و خودشان گُل بزنند و بنا نیست که مربی یا داور گُل بزند! در قرآن هم فرمود: «لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْط» تا مردم، خودشان به قسط قیام کنند.

ولایت‌ امنیت جامعه را، آن‌هم باز به کمک خود مردم، تأمین می‌کند تا مردم و جوان‌ها بتوانند به آباد کردن جامعه و پیشرفت بپردازند. حالا اگر مردم برای اداره امورشان افراد شایسته را به‌عنوان مسئول در بخش‌های مختلف، انتخاب نکنند، کارها روی زمین می‌ماند و خراب می‌شود.

تمرین ولایت‌مداری این است که شما مسئولیت‌پذیر باشید. تمرین ولایت‌مداری صرفاً به اطاعت بدون مسئولیت‌پذیری نیست! خیلی‌ها فکر می‌کنند که ولایت صفر تا صد دستورات را صادر می‌کند و تو فقط باید بگویی «چشم!»

درحالی‌که اولاً ولایت به سادگی دستور نمی‌دهد، خودت باید بفهمی تکلیفت چیست؟

امام طوری برخورد می‌کند که خودت بفهمی و خودت اقدام کنی و خودت انگیزه پیدا کنی. ثانیاً مهمترین دستورش مسئولیت‌پذیری و اقدام است.

ولیّ جامعۀ دینی حتی گاهی از اوقات جلوی برخی اشتباهات مردم را نمی‌گیرد تا مردم رشد کنند. سیاست و اداره جامعه در فرهنگ دینی ما کاملاً به تربیت شباهت دارد. اگر بنا باشد ولایت مدام جلوی اشتباه‌کردن ما را بگیرد که ما رشد نمی‌کنیم.

آیا ما ولایت را درست فهمیده‌ایم که اما‌م‌زمان(ع) بیاید؟ هزار سال است می‌گوییم «امام‌زمان، بیا» ولی او سکوت می‌کند؛ در سکوت حضرت حرف‌های مهمی هست. یک از آنها حرف‌ها این است که «اگر من برگردم، آیا خودتان مسئولیت کارهایتان را می‌پذیرید؟ یا اینکه می‌نشینید توی خانه و انتظار دارید من همۀ کارها را درست کنم

برای همین است که دلیل اصلی موفقیت حکومت امام زمان عج

مشارکت و مسئولیت پذیری بالای مردم در اداره ی امور است

برای توضیحات بیشتر می تونید به سخنرانی و یا متن سایت پناهیان مراجعه کنید

دلنوشته ؛

در طول سالیانی دراز ، مردمی که خواستار ولی و جانشین خدا و حکومت امام زمان هستند ، حاضر نیستند بهای یک جانشین و ولی خدا را بپردازند ، آن ها حتی بهای مسئولیت پذیری اجتماعی درماندند ، هنوز در درس ولایت پذیری گیر کرده اند ، هنوز نتوانستند حتی نسبت به نائب امام زمان هم که رهبری است مسئولیت پذیر باشند ، آن گاه فریاد آقا بیا آقا بیا راه انداخته اند ، می گویند امام مان را می خواهیم اما بها و مسئولیت مان نسبت به امام زمان را نه..!

این جهان قانون مند است ، هرگاه توانستیم بها و مسئولیت خود را نسبت به ولی خدا پرداخت کنیم ، آن وقت خدا هم تنها جانشین اش را می فرستد

الان می توانیم ، وضعیت خود را نسبت به نائب امام که رهبری است بسنجیم

تا ببینیم ولایت مداری و مسئولیت پذیری ما تا چه حد است..!

در غیر این صورت ، ما از گروه بندگان صالح و مسئولیت پذیر ، حزب خدا جدا می شویم

مثل گندم شیرین از میان گندم های تلخ جدا خواهیم شد

تا خدا واقعا ببیند که بندگان صالح و وارث جهانی او در دنیا و آخرت که خواهند بود

وَ لَقَدْ کتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُها عِبادِی الصَّالِحُونَ؛

و در حقیقت، در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد»

آن کسی که امام زمانی است و جزء حزب خداست اول خود را نجات می دهد و بالا می کشد ، بعد دیگران و جامعه اش را