با پلاک یا بی نشان .../ م.ر.پریشی

الف)
پرسید: این تیره روزی از کجا بر شما چیره گشت ؟
گفت از آن جا که ظالم را امان دادیم .

سارق را سیم
سفّاک را سِیف .

ب)
و ملتی که در تاریکی شب
فرزندان مظلوم ِخویش را به خاک ِ فراموشی
سپُرد ، یادبودشان را در سکوت برگزار کرد وَ در دل ، خاموش ، خاموش ، گریست،
محکوم خواهد شد که فردا
به قاتلینِ هیاهوپرست ،
‏دست به سینه ، خوشامد بگوید
‏و قدمگاه شان را بسازد
نه از نقره که از طلا.

پ)
همّت و ژینا
سمّاک و جهان آرا

دختران و پسران
همه شهیدان همین مُلکند ، همین ملکوت
با تخریب یکی
برای دیگری آبرو نمی توان خرید .

و در این همه اعصار ،

با بی اعتنایی به شهیدان این سرزمین
که توانسته برای خودش اعتبار ابتیاع کند ؟ بگو !

هر که اُخدود را یار شد و ستود ،
به آرامش نرسید ،
ترسید وَ عاقبت به تمامی در همان آتشی که برای افروختَش هیمه و خیمه فراهم آورده بود

سوخت

چنان که نه زمین پذیرفتش

نه آب دریاها وَ نه باد آن مشتی خاکسترِ سیه روی را جایی برد .