در بزرگداشت عباس معروفی ، نویسنده ایی که قلم خود را نفروخت/ محمدرضا پریشی

پانزدهم تیرماه ۱۳۸۵ در سالن آمفی تئاتر کتابخانه سهروردی زنجان مراسم بزرگداشتی

برای جناب عباس معروفی به مناسبت انتشار مجموعه داستان دریاروندگان جزیره آبی تر برگزار شد‌.

در روز قلم ، روزی که آرش کماندار ، تیر جانش را در کمان تن اش نهاد و زه آنرا کشید تا تیر را دورترین قله ها را درنوردد ،
تا این ملک ، وسیع تر گردد
تا لشگر تورانیان به دورترین مرز ِ عالم ِ امکان ، عقب بنشیند
تا چشم طمع انیرانیان کور شود .

حتی به بهای جانسپردن خویش
‏
‏ استعاره از این که قلم نویسندگان را نشکنید ، قلم آنها ، دوربردتر از هر تیر و بمب و موشکی است ، نویسنده ایرانی اگر می نویسد برای این است که جهان را وادارد به احترام فرهنگ و ادب این سرزمین ، برپا بایستد و سر خم کند ، بی ریختن حتی یکی قطره ی خون .
می نویسد تا ایرانی در هر جای جهان ، ارج یابد و محترم دانسته شود.

باری این نشست ، به همت گروه عصر کتاب و به خصوص مهدی جلیل خانی برگزار شد که هر کجا هست خداش به سلامت دارد.
در این مراسم که شاعران و نویسندگان زنجان و تهران و استان های دیگر حضور داشتند و غیر از جلیل خانی ، اینجانب نیز سخنرانی داشتم و درباب کتابهای استادم دقایقی سخن گفتم.

حالا که عباس ِ ادبیات ایران به دیگر شهدای این کاروان ِ مستمر ، پیوسته است شاید بی مناسبت نباشد اگر لینک های مربوط به پوشش خبری آنرا را منتشر کنم تا در صورت علاقه ، دستیابی تان به مشروح مراسم، راحتتر باشد .
یکی از آنها ، مربوط به سایت انتشارات ققنوس است و دیگری نقل شده از سایت بوی کاغذِ مهدی خان جلیل خانی :
‏https://qoqnoos.ir/Fa/%d8%b1%d9%88%d8%b4%d9%86%d9%81%da%a9%d8%b1%db%8c%d8%8c-%d9%85%d9%87%d9%85%e2%80%8c%d8%aa%d8%b1-%d8%a7%d8%b2-%d9%86%d9%88%db%8c%d8%b3%d9%86%d8%af%da%af%db%8c%d8%9f-%d8%a8%d8%b2%d8%b1%da%af%d8%af%d8%a7%d8%b4%d8%aa-%d8%b9%d8%a8%d8%a7%d8%b3-%d9%85%d8%b9%d8%b1%d9%88%d9%81%db%8c-%d9%88-%d9%86%d9%82%d8%af-%d9%85%d8%ac%d9%85%d9%88%d8%b9%d9%87-%d8%af%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1%db%8c%d8%a7%d8%b1%d9%88%d9%86%d8%af%da%af%d8%a7%d9%86-%d8%ac%d8%b2%db%8c%d8%b1%d9%87%e2%80%8c%db%8c-%d8%a2%d8%a8%db%8c%e2%80%8c%d8%aa%d8%b1

http://fer2s.blogfa.com/post/335

و توضیح اینکه
از قرائن چنین بر می آید که برای دسترسی راحت به این صفحات ، ناچارید از فیلتر شکن استفاده نمایید ،من از این بابت متاسفم و همه این انسدادها از آنجاست که اعضای ستاد فیلترینگ و سانسورچیان یک بعدی نگر ، هنوز متوجه نشده اندکی دوست این سرزمین است و کی دشمنش،
‏کی عظمت این ملت را خواهان است و چه کسانی ذلّتش را ، کدام سایت را باید باز بگذارند و نشریات را چرا باید توقیف کرد .

هنرمند ها و نویسنده ها که به مانند ِ شاخک های حساس جامعه اند و بدبختی های پیش روی اجتماع را زودتر حس می کنند چرا نباید هشدار بدهند و اعلام خطر کنند ؟
‏ و اصلا مگر می شود در چنین روزگاری مقابل عطش دانستنِ ملت ها ایستاد ؟
باورتان بشود یا نشود تبعید و بگیر و ببند و مردمان را در سیاهچاله ی جهالت ، یوغِ سرسپرده گی زدن و داغ برده گی نهادن و دانایی و هشیاری مردمان را ، بیماری و خواب آلودگی و غفلت و جهل و نادانی خواستن ، مدت هاست که دورانش تمام شده است .

چرا برخی به ضرب و زور شوک الکتریکی و تنفس دهان به دهان سعی دارند زنده نگهدارندش ؟
‏

با سفر غریبانه عباس آقا معروفی ،

یک نفر دیگر به آمار هنرمندان و ادیبان ِ در گذشته در غربت ِ این سرزمین ، افزوده شد.

به راستی تا کی باید به جرم دگراندیشی و رفاقت با خدای هنرمند و اهل قلم و کتاب و فرهنگ ، در خاک بیگانه
جان سپرد ؟