دو چشم و کنعان
شاعران و نویسندگان غریبند ، غریبه نیستند
شمع های نیمه جان این گورستان را ، چرا ،خاموش می کنید ؟
شعرسُرایان و ترانه خوانان و کتاب نویسان ، کُلاً ، اهالی هنر و ادب ، از شمع های نیمه جان ِ این گورستانِ غریب و تاریکند ، غریبه نیستند ، ولی مساله این است که شعله ی وجودشان غیر از این هوا در جای دیگر نمی گیرد
علف هرز نیستند که ...
امّا چنین بی محابا که به پیشبازِ سیاهی قلب هایتان ، پا بر خاکِ سست ، سفت کرده ایید ، ترسم که تریج قباهای اطلس دوز مبارکتان ، ناگاه به لبه ی مرمر های غیبی بگیرد و با کلّه درونِ حفره های خالی تازه ، پرتابتان کند سرورانِ سیاهکار ، سلاطینِ ارج و بند .
مطلبی دیگر از این انتشارات
خدایان هرگز نمی خندند (۲) نوشته محمدرضا پریشی
مطلبی دیگر از این انتشارات
خدایان هرگز نمی خندند ،کنکاشی در ساخت فرهنگ نظامات توتالیتر، بخش (۱)/ محمدرضا پریشی
مطلبی دیگر از این انتشارات
عرصه سخن بس تنگ است ، عرصه ی اشک بسی فراخّ