این بی تفاوتی‌های کشنده

تا به حال در خلوت خودتان به این مهم فکر نموده‌اید درسته که هوای آلوده، ماشین بی کیفیت، چای دبش سنواتی آلوده به مواد سرطانزا و... همگی برای گرفتن جان ما از یکدیگر سبقت می‌گیرند و با هم شرط بسته‌اند که کدام یکی بتواند زودتر از دیگری گورمان را بِکَنَد ولی همگی ویژگی مشترکی دارند که به روشنی به چشم آمده و آن هم «بی تفاوتی» است.

بی تفاوتی مدیر کارخانه‌ و کارگر و مهندس و ناظر خط تولیدش در مراقبت‌های بهداشتی و لازم برای تولید محصول خوراکی.
بی تفاوتی شخصی نسبت به سنگی که در خیابان و جاده افتاده و می‌تواند سبب آسیب به شخص دیگری شود.
بی تفاوتی که نسبت به هوای آلوده از خودمان نشان داده و جیکمان حتی در حد گنجشکی که بر شاخه‌ایی نشسته درنمی‌آید.
بی تفاوتی نسبت به هموطن خودمان و ناآشنایی که زَد و زَخم، شکنجه و کشته می‌شود.
بی تفاوتی نسبت به حیوانات، گیاهان و سایر جانداران.
بی تفاوتی نسبت به ریختن زباله بدست خودمان و دیگران که هر کدام مقدارش اگر سر ارزنی هم باشد به همان اندازه ما را به برچیدگی نسلمان نزدیک می‌کند.
بی تفاوتی مسئولی در به بازی گرفتن جان شهروندان با کارهای نابخردانه و از آن بدتر بی تفاوتی شهروندان نسبت به آن کسی که با جانشان سر میزی قمار می‌نماید.

هر کدام از این بسیار بی تفاوتی‌ها می‌تواند جان دیگران و گرامیان وابسته به آنها و بلکه خودمان و اطرافیانمان را بگیرد، اگر بتوانیم با اندکی احساس مسئولیت نسبت به کار، پیشه و محیط پیرامونمان جانی را نجات دهیم یا گاها قدمی هر چند کوچک نسبت به این مهم برداریم حیف نیست که از کنش آن خودداری نموده و زبان به کام و دست به جیب گرفته و ساده از پیش هر پرسمانی گذر کنیم؟