تأمین امنیت پرداخت و ساده‌سازی فرایند، هیچ‌وقت تمامی ندارد. وقتی پول به عصرِ «مبادلۀ کالا با کالا» پایان داد، کمتر کسی فکر می‌کرد دورۀ «بیت‌کوین» سر برسد. اجدادِ ما مجبور بودند برای خریدنِ اسب، با خودشان گوسفند جابه‌جا کنند و حالا به‌سختی می‌توانیم ته جیب‌مان اسکناس پیدا کنیم چون همۀ پول در حساب بانکی‌مان است.

ادعای ساده‌سازی و امن‌تر کردنِ جابه‌جایی پول و پرداخت، هر روز در معرضِ نقض است. پیشرفت‌های فناورانه توقف‌ناپذیرند. تکنیک‌های امنیت‌بخش و حفره‌های امنیتی هر روز تغییر می‌کنند. ادعای ساده‌سازی و امنیت‌بخشی به پرداخت، بیشتر از آنکه یک هنر باشد، یک تکنیک است که طول عمرِ طولانی‌ای ندارد.

سارقان بامهارت، علیه سیستم ضدسرقت

تا پنج سال پیش مسئلۀ اصلی بانک‌ها فعال‌سازی اینترنت‌بانک و موبایل‌بانک بود. امروز مسئلۀ اصلی‌شان درگاه بانکی است. پلیس فتا نگرانِ لو رفتن رمز دوم کارت‌ها است. همۀ این‌ها رفع می‌شود؛ همانطور که سیستم ضدسرقت خودروها از بنز ۳۰۲ تا بنز S500 تغییر کرده و البته، سارقان هم از نوآوری تکنیکی غافل نبوده‌اند.

به هر حال در بازارِ پررقابتِ پرداخت و تجارت آنلاین، کسی که امن‌ترین راه را ارائه کند لزوماً برندۀ بازار نیست، چون با یک فاصلۀ زمانی کوتاه، تکنیکِ پرداخت تازه‌تر، امن‌تر و ساده‌تری سر می‌رسد و آن را کهنه می‌کند. پس برنده کیست؟

امنیت در پرداخت هنر نیست؛ وظیفه است

امنیت و سهولت در پرداخت، آن‌قدر در امور مالی بدیهی‌اند که تکیه کردن روی‌شان، مثل آن است که جگوار ادعا کند روی خودروهایش چرخ و فرمان نصب کرده است. جگوار هرگز چنین ادعایی نمی‌کند، بلکه روی منفعتِ مالی-معنوی‌ای که به مشتری می‌بخشد نورافشانی می‌کند.

تبدیل پرداخت، به فرایند سودآور

مسئلۀ اکوسیستم پرداخت هم همین‌جاست: برندۀ رقابت کسی است که پرداخت را به کاری سودآور بدل کند. مردم بی‌نیاز از پرداخت نیستند و بالأخره راهی را انتخاب خواهند کرد. اما یقیناً راهِ سودآور، هوادارانِ بیشتری دارد.

و مسئلۀ جیبیت همینجاست: در ساختنِ راهکارِ «سود به پرداخت» و «سود به خرید».

به همین دلیل است که جیبیت به «چگونگی پرداخت» فکر می‌کند، نه فقط تکنیکِ پرداخت.

-مطالب پیشین جیبیت

- این مطلب محصولی از بخش محتوایجیبیتاست.