...《ناز و نیاز》...

موجود عجیبیست زن
زن میخواهد که بداند که دوست داشته می‌شود.
زن عبارت دوستت دارم را دوست میدارد حتی به عدم صداقت و غلط!!
زن ظاهرا فریبنده و گویا پیچیده است
اما گاها خودش نیز از فرط میزان زودباوری و سادگی اش به خنده می افتد.
زن در قوی ترین نسخه ی خودش هم که باشد، نیاز به سرپناهی، تکیه گاهی، کنج خلوتی و آرامگاهی دارد.
زن نیاز دارد که سرش را به شانه های محکم مردانه ای بگذارد هرچقدر هم که دست روی زانو هایش گذاشته باشد و خودش بلند شده باشد...
برای زن، شنیدن نجواهای عاشقانه و تکرار ممتد آن همچون نان شب واجب عینی است.
زن تمام ترس و هراسش نادیده گرفته شدن است.
زن میخواهد بداند که اولین و آخرین معشوق مردش باقی میماند.
او مدام میخواهد که بداند در نگاه ها زیباترین نقاشی خداوند است.
زن به ساعت های انتظارش برای محبت دیدن و جبران چند برابری اش بسی تعمل میکند.
زن همچو گلبرگ نازک گل، زودرنج و نیاز به مراقبت دارد
خاک عشق
آب لطافت
نور نوازش
هوایی برای پروردن
پروراندن تخم عشقی که روزی در دلش کاشته شده است
زن حتی اگر از دوست داشته شدن مطمئن باشد، به تعداد ساعات و روزهایی که دوستت دارم را نمیشود، از دوست نداشته شدن مطمئن میشود ...!
زن گاهی خودش هم از این حجم از احساسات پراکنده و پستی بلندی های خلقیاتش کلافه و بیزار است.
زن اگر قدر و قدرت زنانگی اش را بداند، آن را می‌بوسد و محکم بغلش میکند
و هرگز علی رغم ظلم های ناروایی که گاها در حقش میشود، مردانگی را طلب نمیکند‌.
زن سراسر حیاتیست در جهان درونی
رو به رشد، تعالی و صعود
سوار بر گستره ی بال های مودت الهی
که در مرتبه ی والای زادن، خلق و آفرینش چون خدایان زمینی است.
چراکه زن، لبخند زیبای ازلی ست.

ا