نکاتی که قبل از شروع فیلمنامه نویسی بهتر است بدانیم ، سرس یک

انجام هیچ کاری در زمان فعلی آسان نیست نه به این دلیل که کارها سخت هستند خیر ، بلکه به این دلیل که دست زیاد شده است ، مخاطب به این راحتی با کیفیت کار کنار نمی آید ، باید در قیاس با سایر کارها پی ببرد که شما حرفی نو برای گفتن دارید و اساسا چیزی بدست بیاورد گفتمان یک طرفه فایده ای ندارد امروزه حتی برای سرگرمی مردم به دنبال دلیل هستند و چرایی را مطرح می کنند شما باید بتوانید پاسخ بهتری برای آنها نسبت به رقبا پیدا کنید .

فیلمنامه نویسی یکی از همین کارها است هر روز فیلمنامه های بسیاری ثبت می شوند به این امید که اجراء گردند اما واقعیت امر این است که نوشتن فیلمنامه خوب ، آسان نیست ، شاهد آن هم فیلم های بی مایه ای است که هر روز بر سر در سینماها می بینیم و یا نمایشنامه های بی محتوایی که باعث شده سالن های نمایش خالی از جمعیت گردند .

اساسا در هر حوزه ای که قصد ورود داریم هر چقدر دامنه یادگیری خود را توسعه دهیم زمان نتیجه گیری را کوتاه تر کرده ایم کسانی که قصد دارند در حوزه هایی فعالیت کنند که اصل کار آنها بر پایه  نویسندگی است بهترین راه آموزش خود را باید مطالعه قرار دهند و تا آنجا که می توانند بخوانند نوع خوانش نیز ، می بایست متفاوت باشد با تعمق و خلاقانه ، همراه با درک تک تک کلمات کتاب ، فکر کردن به فضای نوشته ، آنالیز افکار نویسنده و دقت در نکات ریز و حواشی از مهمترین کارهایی است که باید انجام دهند .

در مورد فیلمنامه نویس ، مطالعه هوشمندانه باعث می گردد ذهنیت نگارش او تغییر کند و حوزه های فکری جدیدی برایش ایجاد گردد و چون ابزارها و ایده های مختلفی به واسطه مطالعه بدست می آورد ذهن برای خلق اثری نو فعال می گردد  افکار خام و پرورش نیافته هیچگاه نمی تواند از دلنوشته فراتر رود ، اما ذهن آموزش دیده و آشنا به نگارش ، با گستردگی دایره لغات ، قادر به خلق می گردد و حتی الهامات درونی  براحتی می توانند تبدیل به واقعیت شوند .

سوژه یابی گام نخست فیلمنامه نویسی است برای پیدا کردن سوژه مناسب فیلمنامه نویس باید همیشه در حال تماشا و جستجو باشد و هر لحظه ، همه وقایع را ببیند روایت های متنوع را از زبانهای مختلف بشنود و ثبت کند و از منابعی چون کتاب ، داستان ، روایت و شنیده ها استفاده نماید به قول ادوارد پی جونز رمان نویس سوژه شکار نیست که هر وقت خواستید بروید آنرا بگیرید و بیاوردید .

سوژه می تواند بر مبنای تخیل نویسنده باشد که در آن دست نویسنده برای گسترش داستان تا بی نهایت آزاد است و یا بر مبنای واقعیت که بیشتر ، چیدمان اطلاعات نیاز دارد .

زاویه دید نویسنده و اینکه او در چه جایگاهی ایستاده در ساخت سوژه بسیار مهم است هر نویسنده ای از جایگاهی که برای او اهمیت بیشتری دارد به سوژه نگاه می کند و گرنه موضوع اغلب فیلمنامه ها یکی است نبرد خوب و بد ، داستان های عاشقانه و .... اما هر بار از منظری جدید نوشته می شوند .

ژان کلود کاریر هنرجویان خود را برای پیدا کردن سوژه به یک مکان مشخصی مانند بازار ماهی فروشان می فرستاد و از آنها می خواست سوژه یابی کنند هر کدام از زاویه دید خود اینکار را انجام می دادند یکی از دید ماهی فروش و دیگری از دید خریدار و برخی از دید یک ماهی داستان را تعریف می کردند این تفاوت در برداشتها بستگی به همان زاویه دید افراد داشت .

نویسنده باید زاویه دید خود را بشناسد و مشخص نماید که چه چیزی در سوژه برای او اهمیت دارد تا بر اساس آن اقدام به نگارش کند . باید مشخص نماید که داستان از نظر موضوع و جذابیت در چه سطحی است داستانی کشدار دارد و باید تبدیل به فیلمنامه ای بلند  شود یا برای فیلمنامه کوتاه خوب است یا شاید مناسب کار نمایشی و نگارشی است .

سوژه باید ظرفیت سنجی شود تا قالب درست آن شکل بگیرد ، مشخص کردن سطح فیلمنامه و سازگاری سوژه با امکانات محیطی هم اهمیت دارد چرا که باید براساس توانایی و امکانات موجود ، وضعیت تولید را معلوم کرد که قطعا در شکل گیری و نگارش نمایش تاثیر به سزایی دارد مسلما فیلمنامه ای مانند تایتانیک هیچگاه در ایران امکان تولید نخواهد داشت .

فیلمنامه نویسی همواره از موضوعات مورد علاقه من می باشند به همین دلیل مطالعاتی در این رابطه انجام می دهم لذا تصمیم گرفتم آموخته های خودم را بصورت کوتاه و مختصر طی مقالاتی سلسله وار و کوتاه بازگو کنم امیدوارم برای علاقمندان مفید واقع گردد .