چطور دست و پا زدن توی یادگرفتن زبان رو تمومش کنیم؟

سلام دوستان؛ امیدوارم که حالتون خوب و دلتون آروم باشه.

خب، من در حال نوشتن این پست شونزده سال دارم، اواخر چهارده سالگیم به دلایل شاید بشه گفت احمقانه‌ای شروع به مطالعه جدی زبان کردم؛ شاید لازم به گفتن باشه که قبل از اون کلاس زبان شرکت میکردم؛ اما بسیار منقطع و کوتاه بود و سطحم چیزی بیشتر از کتابهای راهنمایی نبود! (English Time 4) رو میخواستم شروع کنم که به علت مجازی شدن کلاسهای کانون زبان بیخیالش شدم. در حال حاضر از سطح زبان انگلیسی خودم راضیم؛ میتونم از محتواهای جنرال و حتی تخصصی به زبان انگلیسی یوتیوب استفاده کنم، از پادکست های به زبان انگلیسی چیزی بفهمم؛ فیلم ها رو با زیرنویس و انیمه های موردعلاقم رو با دوبله انگلیسی ببینم و رمان های عادی و روزمره رو هم بخونم. دوست داشتم امروز و اینجا از تجربیات خودم توی این مسیر براتون صحبت کنم یکم اطلاعات شخصی به کسایی که توی این مسیر پا گذاشتن بدم. پس، خوشحال میشم که توی این پست باهام همراه باشید!

Beginner:

تجربه شخصی: خب یادم میاد یه نوجوون خام بودم (همونطور که کماکان هستم) و زیادی ادعام میشد؛ این که فکر میکردم زبان انگلیسیم حرف نداره و بخاطر اینکه وقتی پنجم میرفتم کلاس از همه کوچیک‌تر بودم نخبه‌ای چیزیم. چشمتون روز بد نبینه که با این اعتماد به سقفم برای تنظیم نمایشنامه به زبان انگلیسی داوطلب میشدم و وقتی مامان دوستم که به تدریس خصوصی زبان برای دانش آموزای ضعیف‌تر مشغوله به دخترش گفته بود که "به آتنا بگو ببین فکر نمیکنه خوب باشه بیاد کلاس زبان" به شدت بهم برمیخورد. موقع درس جواب دادن به خیال خودم فراتر از سطح کلاس عمل میکردم و توی تصوراتم لبخند معلم از روی ذوق و تحسین بود، ولی بعدها فهمیدم که ریشخندم میکرد گویا.

تابستون کلاس نهم به دهم بود که تصمیم گرفتم یه فکری به حال زندگیم و آدمی که هستم بکنم؛ تصمیم گرفتم یکم از تخت پادشاهیم پایین بیام و ببینم که واقعا اونقدری هم که فکر میکنم آدم خفن و باهوشی نیستم! این پایین اومدن باعث شد که چشمم به وضع نابود زبانم هم بیافته و تصمیم بگیرم که در جهتش قدمی بردارم.

اون تابستون، برای سه ماه، روزانه دو تا سه ساعت زبان انگلیسی میخوندم؛ مثل بلاگرا هر صبح بعد از ورزش صبحگاهیم یه لیوان (بله دوستان حالا هرچقدرم روتین بلاگر گونه‌ای داشتم عقلم به استفاده کردن از ماگ قد نمیداد) نسکافه برمیداشتم، چند تا بیسکوییت هم میذاشتم کنارش، پنجره رو باز میکردم و مشغول به امر خطیر تحصیل میشدم. کتابایی که اون زمان ازشون استفاده میکردم تو جامعه علمی تعریف چندانی نداشتن، منم جواب خاصی ازشون نگرفتم، اما الان که دقیق تر نگاه میکنم اگه اون کتابا نبودن من هیچوقت نمیتونستم از مرحله شروع بگذرم و خیلی زود ناامید میشدم. ازشون میتونم به گرامر گنجیه (به شدت مقرون به صرفه)، مجموعه 101 و کتابای انگلیش تایم اشاره کنم. منبع کمکیم هم هلوتاک (بی مصرف) و مترجم گوگل (نسبتا با مصرف) بودن.

پیشنهاد من به شما:

1_مطالعه کتاب بر پایه زبان فارسی اصلا ایرادی نداره.

درحالی که خیلی ها میگن روند یادگیری رو کند میکنه و مشکل آفرینه من به شخصه اصلا چنین اعتقادی ندارم. شاید در سطح فعلی شما تنها گزینه استفاده از کتاب های به زبان فارسی باشه که هیچ اشکالی هم نداره؛ خیلی بهتر از متوجه نشدن نکات پایه‌ای و اساسی و ساعت ها گشتن برای پیدا کردن یه توضیح کامل و جامعه. فقط مراقب باشید که منبع مطمئن و بدردبخوری رو استفاده کنید، گرامر گنجینه‌ای که بهتون پیشنهادش دادم در نظر خودم کتاب کار راه بنداز و خوبیه.

2_بگردید دنبال ویدئو آموزشی.

خب، من اون زمان زیاد چیزی از یوتیوب و محتواهای فوق‌العادش نمیدونستم؛ اما الان که نگاه میکنم متوجه میشم که چقدر میتونستم سطح خودم رو با کمکش بالا بکشم و از کج فهمی ها و اتلاف وقت های توی مسیرم جلوگیری کنم. یکی از کانال هایی که واقعا پیشنهادش میدم کانال فرازبانه. محتواهای بسیار متنوع و بدردبخوری داره و مطمئنم که میتونه حسابی براتون مفید باشه.

3_سعی نکنید که از روز اول قدمای بزرگ بردارید.

یکی از بزرگترین اشتباهاتم مطالعه کتاب 504 واژه بود. اون زمان عملا هیچ درکی از زبان انگلیسی نداشتم، واژه های تخصصی و سطح بالا که بماند. حس میکنم وقت زیادی رو روش تلف کردم و آرزومندم که هیچوقت سعی نمیکردم که از روز اول خودم رو خیلی دست بالا بگیرم. پیشنهاد من به شما هم همینه؛ مثلا همین کتاب 504 و یا کتاب هایی مثل گرامر کمبریج برای آیلتس، Vocabulary Organiser و... با اینکه کتابهای خوبین اما استفاده ازشون برای شروع اصلا تصمیم خوبی نیست.

4_بدون ترسیدن از اشتباه تمرین کنید.

اثر تمرین قطعا و قطعا توی روز اول، ماه اول و حتی شاید سال اول مشخص نمیشه اما باید بدونید که بدون تمرین کردن عملا یه چیزی حدود شصت درصد یادگیری رو رها کردید. سعی کنید با کلماتی که یاد میگیرید جمله بسازید، روزمرگی‌هاتون رو بنویسید، اصلا با نیتیو ها چت کنید و از دانشی که دارید بهره ببرید، حتی اگر صد درصد مطمئنید که دارید اشتباه میکنید! تمرین کلید یادگیریه.

5_به گرامر نچسبید.

یکی از اشتباهاتی که دیدم بین افرادی که تازه شروع میکنن و حتی خودم زیاد تکرار میشه همین چسبیدن صرف به گرامره؛ آره گرامر مهمه ولی وقتی که لغاتی ندارید که بتونید در قالب‌های گرامری که یاد گرفتید ازشون استفاده کنید به چه دردی میخوره؟ سعی کنید به حد متعادلی از همه چیز مطالعه کنید، برای اینکار مطالعه خودخوان کتابهای آموزشگاهی متناسب با سطحتون رو پیشنهاد میدم!

Intermediate:

تجربه شخصی: خب، اینجا اونجاییه که مامان طی یه عملیات چریکی و سوپرایزی بردم که آزمون تعیین سطح بدم؛ اولین موسسه‌ای که رفتیم کتاب pre-intermediate Solutions یا Elementary ش رو بهم پیشنهاد داد چون آزمون رو عملا نابود کردم؛ میدونستم چی باید بگما ولی نمیتونستم + یه سری سوال شخصی هم ازم پرسید که هم حال روحیم رو خراب کردن و هم جوابی برای دادن بهشون نداشتم. کتاب رو که نگاه کردم تقریبا همه چیزش رو میدونستم، پس با گفتن بعدا مزاحمتون میشیم از آموزشگاه خارج شدیم. اون موقع صبح بود؛ برگشتم خونه، شروع کردم به تمرین کردن سوالاتی که ازم پرسیده شده بود و بعد از ظهرش رفتم یه موسسه دیگه که مجددا آزمون تعیین سطح بدم. استاد گوهر وجودی من رو دید و فرستادم که برم سر بالاترین سطح کلاسی که داشتن یعنی I4 سطح چهار از پنج سطح Intermediate بشینم. کتابی که اونجا تدریس میشد آمریکن انگلیش فایل بود و به محض ورود به کلاس ریخته شدن ته دلم رو احساس کردم. هیچی و مجددا تکرار میکنم، هیچی حالیم نبود. مجبور شدم و واقعا مجبور شدم که مثل *** درس بخونم. خداروشکر این فشاری که روم بود نتیجه مثبت داد.

پیشنهادهای من به شما:

1_حتما یه کتاب آکادمیک برای خودتون استفاده کنید.

حتی اگه دارید خودخوان میخونید، تاثیر کتابی که گرامر، لغت ریدینگ، رایتینگ، لسنینگ، ویدئو و تمرین های اضافه رو کنار همدیگه داشته باشه انکار نشدنیه. پیشنهاد من توی این زمینه American English File و Solutions هستن. کتاب معلم رو هم کنارشون دانلود کنید و هر وقت کارتون گیر شد یه سری بهش بزنید. داشتن یه دیکشنری خوب (انگلیسی به انگلیسی) هم میتونه توی این زمینه خیلی بهتون کمک کنه. به خودتون یه لطفی کنید و تمرین ها و تکالیف رو پشت گوش نندازید؛ و بدونید که درسته کسی صدای شما رو نمیشنوه و اشتباهاتتون رو اصلاح نمیکنه اما حتی قسمت های مربوط به اسپیکینگ رو هم حتما انجام بدید!

2_از نچرال متریال‌ها بی بهره نمونید.

الان دیگه وقتشه که برید سراغ دنبال کردن علایقتون توی زبان مقصد، یکی از چیزایی که برای من خیلی مفید واقع شد تماشای ویدئوهای یوتیوبرهایی بود که زبان مادریشون انگلیسی نبود اما محتواهاشون رو به این زبان تهیه میکردن؛ امکان روشن کردن سابتایتل به زبان انگلیسی هم یکی از بهترین امکانات یوتیوبه به نظرم. علاوه بر این میتونید از محتوهایی مثل انگلیسی در شش دقیقه با بی‌بی‌سی و امثالش هم استفاده کنید.

3_از سختی ها نترسید

توی این مرحله به جایی میرسید که محتوای موردنظرتون رو پیدا میکنید، با هزاران امید و آرزو میرید سراغش و بعد میبینید که ای دل غافل، هیچی حالیتون نمیشه. این مرحله سخت‌ترین مرحله در یادگیری هر چیزیه، تنها توصیه‌ای که براتون دارم اینه که به هیچ عنوان تسلیم نشید و به تلاشتون ادامه بدید. پادکست رو گوش کنید، متنش رو دربیارید، واژگان رو پیدا کنید و دوباره گوشش بدید. فیلم ها رو با زیرنویس انگلیسی ببینید و حتی اگه به قیمت شش ساعت طول کشیدن یک فیلم سی دقیقه‌ای براتون تموم میشه هم تک تک واژگان و گاها گرامرهای ناآشنا رو برای خودتون تشریح کنید. کتاب بخونید و برای هر صفحه‌اش بیست دقیقه وقت بگذارید؛ نتیجه رو نه فورا ولی حتما خواهید دید!

Advanced:

اینجا اون مرحله تلخ و شیرینه که دیگه میتونی نیازهای خودت رو برآورده کنی ولی از طرفی هم هنوز کلی چیز مونده که باید یاد بگیری، اونجایی که علاوه براینکه دلت میخواد دیگه پرونده اون زبان رو ببندی و خودت رو راحت کنی میدونی که ممکنه همین چیزایی که بلدی رو هم یادت بره و هنوزم راه طولانی برای رفتن هست. اما به نظرم این مرحله شیرین ترین مرحله یادگیریه؛ جایی که میتونی هرلحظه پیشرفتت رو ببینی و هی به خودت دست مریزاد بگی. اینجا دیگه حتما همتون برای خودتون یه پا استادید و من چیزی ندارم که بخوام باهاش بهتون کمک کنم. اما بازم دوست داشتم که از تجربیاتم بهتون بگم.

1_زبان رو یه بخش جدا نشدنی از زندگیتون کنید.

اینجا دیگه خو خوشانه و لازم نیست همیشه به روش سنتی و پشت میزی مطالعه کنید. اما باید تمام تمام تلاشتون رو بکنید که روزانه نیم ساعت هم که شده با زبان در ارتباط باشید. فیلم بدون زیرنویس ببینید؛ (برای شروع انیمیشن هایی که به انگلیسی دوبله شدن مناسبن؛ انیمه دث نوت برای من خیلی جواب بود)، کتاب بخونید (ترجیحا از اینجا خرید کنید و پیشنهاد های منم به ترتیب این، این و این، این و این کتابن.) در حال حاضرم دارم به پیشنهاد شخصی این کتاب (و جلد یکش) رو می‌خونم و به نظرم واقعا قشنگه. خلاصه که سعی کنید هر طور شده با زبان در ارتباط باشید (شده با یک ربع گوش دادن پادکستای جنایی، وقتی که توی مسیر جایی هستید) تا علاوه بر جلوگیری از فراموش کردنش خودتون رو به سطح نیتیو اسپیکری نزدیک و نزدیک‌تر کنید.

2_اگه کاری هست که میتونید به زبان مقصد انجامش بدید؛ چرا که نه؟

می‌خواید یه کتاب رو بخونید؟ خب ورژن انگلیسی که هم ارزون‌تر، هم زیباتر و هم تکمیل تر(؟)ئه. می‌خواید چیزی رو آموزش ببینید؟ منابع انگلیسی فت و فراوون، ارزون و با کیفیت بالا در خدمت شمان!! سریال در حال پخش جدید اومده؟ زیرنویس انگلیسی سریعتر و با دقت بیشتر در دسترس شماست!!!

3_برید بگردید و نقطه ضعف‌هاتون رو اصلاح کنید.

بر فرض مثال، من نوعی وقتی سمپل آیلتس میدم نمره ریدینگم از همه نمراتم اونم با اختلاف دو و نیم نمره کمتر میشه. خب، اینجا باید تنبلی و ذکر "من بی استعدادم" رو کنار بذارم و برم دنبال تقویت خودم توی این زمینه. افراد زیادی هم هستن که به سیستم‌های سنتی یادگیری عادت کردن و با اینکه توی ریدینگ و رایتینگ حرف اول رو میزنن توانایی لسنینگ و اسپیکینگشون تعریف چندانی نداره. این سطح آخر جاییه که باید خودت، با دانش و صلاح دید خودت، شیوه مطالعت رو تغییر بدی و سمت میسر کردن هر چه بهتر پیشرفت قدم برداری!!!

خیلی خب؛ امیدورام که این مطلب براتون مفید واقع بشه. همونطور که فهمیدید موفقیت توی چنین زمینه‌هایی فقط و فقط یه راز داره اونهم زمان و حوصله به خرج دادنه؛ اینکه به خودتون باور داشته باشید و به جای گول زدن خودتون با بهونه‌های رنگارنگ واقعا برای چیزی که می‌خوایدش تلاش کنید. گول پکیج‌هایی صفر تا صد انگلیسی در دو هفته و یک ماه رو هم نخورید و پولتون رو اینطور هدر ندید. ببخشید اگر مطلب جوری که باید جامع و بدردبخور نیست. حقیقتا یه سری مسال شخصی (از نوع خوبش) برام پیش اومده که باعث میشه تا یه مدت کمتر بتونم چیزی بنویسم؛ همین شد که گفتم بزار پستی که خیلی وقته تو نوبت انتشاره رو تکمیل کنم و بارگذاری کنم. امیدوارم سال خوب، شیرین و پر از موفقیتی داشته باشید!!