۱۳-کل کل با تیم برنامه نویسی CPP(خاطرات برنامه نویس پیر)

همزمان با تغییرات ما در بخش قفل برنامه شرکت به زبان پاسکال تیم CPP هم بخشی از ایده ها رو که قابل انجام بود براشون پیاده کردند.

البته چون خودشون رو تیم اصلی میدونستن و براشون کسر کلاس بود از ما کمک بگیرند بطور کاملا خود جوشش راهکارهایی رو پیدا و اجرا کردند، ما هم کمکی نکردی طبیعتا.

یک باگ در سیستم یکی از کاربران برنامه CPP گزارش شد. که واحد نرم افزار و پشتیبانی در شرکت نمی تونستند اون مورد رو پیدا و شبیه سازی کنند.

یک نسخه از EXEمشتری در دسترس بود و مدیر تولید(مدیر تیم نرم افزار و پشتیبانی) که دفترچه قفلها رو در اختیار داشت ماموریت بود و امکان ساخت قفل نبود.

من گفتم خب بدید من قفل رو بردارم، بچه های تیم CPP با یک پوز خند که نمی تونی ما الگوریتم رو چنین و چنان کردیم(همراه با ترس و ناراحتی که نکنه بشکنه) برای من ژست گرفتند. چه راحت شکست.البته یکی از بچهای تیم CPP که معرف من به شرکت بود هم از این اتفاق خوشحال بود.

من حس غرور رو تو چشم مدیر نرم افزار می دیدم که خودش برنامه نویس سابق پاسکال شرکت بود، اینکه ببیند ما پاسکالی ها چه هستیم.

و اینطوری شد که کمی جای پای من محکم شد. دیگه یک برنامه نویس تازه کار نبود در خیلی از جلسه ها شرکت داده می شدم و مدیر ارشدمون هم من رو قبول داشت.

حالا کمی از پشتیبانی های اون زمان بگم واقعا پشتیبانی در اون دوران خیلی پیچیده تر و زمانبر بود. چرا؟

چون اینترنت وجود نداشت. نه اینکه وجود نداشته باشه اما کلا در دسترس نبود.

کامپیوتر هایی که مودم داشته باشند خیلی کم بود، مودم ها هم همه dial up با اون سر و صدای کانکت شدن عجیب. کارشناس پشتیبانی با یک فلاپی حاوی آخرین نسخه برنامه و تغییرات میرفت محل مشتری برنامه رو نصب می کرد و تحویل می داد. اگر ایرادی بود باید بر می گشت و مجدد این فرایند تکرار می شد.

این کار حتی برای شهرستان ها هم انجام می شد. البته گاهی در ماموریت شهرستان مودم همراه کارشناس بود که روی یک کامپیوتر وصل کنه و با برخی نرم افزار ها فایل ها رو منتقل کنیم. یعنی ایمیل هم در دسترس نبود. یکجوری مستقیم دو مودم به هم وصل می شدند و فایل ارسال می شد. با سرعت های 4800kb/s و بعد ها این سرعت تا 28800kb/s هم رسیده بود.