و ناگهان کار و زندگی ما در جهان پساکرونا!

جنگ‌جهانی اول که تمام شد، سازمان ملل متحد را ایجاد کردیم و دعوای بزرگ جهانی دوم‌مان(!) به تشکیل سازمان ناتو منجر شد. در بحرانهای اقتصادی گوناگون، نظریه‌های اقتصادی جدید و به روزتری را برجهان حاکم کردیم.

بیماری‌ها، بلایای طبیعی، جنگ و تمام آن چیزهایی که بقای ما را تهدید کردند به پایان رسیدند اما پیامدشان در سبک زندگی انسان تاثیرگذار بوده است.

کرونا هم تمام خواهد شد. اما جهان پساکرونا چگونه خواهد بود؟

چشم و گوشمان باز شده است!

یکی از مهمترین تاثیرات کرونا، شناخت همگانی از خدمات مبتنی بر بستر اینترنت بود. شاید بسیاری از ما تا همین چند وقت گذشته، خبری از فروشگاه‌های بزرگ و سوپرمارکت های اینترنتی نداشتیم. یا اگر هم شنیده بودیم، چندان ضرورتی نمی‌دیدیم که از آنها استفاده کنیم. کرونا این ضرورت را ایجاد کرد.

خدمات دولتی و اداری مانند درخواست بیمه بیکاری، وام و... که پیش تر به صورت حضوری و اکثرا شامل مجموعه‌ای از کاغذبازی‌های غیرضروری و خسته کننده بود، در حال حاضر از روی صندلی نرم و گرم خانه‌هایمان قابل انجام و پیگیری است.

حتی کلاسهای مدارس و دانشگاه ها را می‌توان به صورت آموزش آنلاین برگزار و پیگیری کرد!

تمام این‌ها این پرسش را در ذهن ما به وجود می‌آورد که چرا تا به الان به سمت آنلاین سازی و خدمات غیرحضوری نرفته بودیم؟ حال کرونا به اجبار ما را به این سو کشانده است!

آخرین نفس‌های اقتصاد فسیلی!

جهان درگیر مبارزه نفس گیر با ویروس کرونا شد. حداقل نیمی از اقتصاد جهان غیر فعال شد. در نتیجه خاموش شدن اکثر فعالیتهای اقتصادی و به دنبال آن کاهش نیاز به تامین مواد نفتی و سوخت فسیلی برای فعالیت کارخانه‌ها، شاهد کاهش بی سابقه تقاضای نفت در بازارهای جهانی بودیم. حال که کشور ما در اوج تحریم ها، همان اندک فروش سابق تولیدات خود را نیز از دست داد.

جهان به سمت انرژی های تجدید پذیر و با قابلیت کنترل بومی محلی پیش می‌رود. گواه آن را می‌توان ممنوع شدن تولید خودروی بنزینی از سال ۲۰۴۰ در برخی از کشورهای مصرف کننده نفت دانست.

همه چیز به سوی سوخت های غیر متکی به نفت پیش خواهد رفت. حتی هواپیماها!

کله گنده ها می‌مانند!

اکثر کسب و کارهای کوچک و محلی بعلت ایست اقتصادی دچار ضرر فراوان شدند و بسیاری نیز به مرز ورشکستگی رسیده اند. کسب و کارهای بزرگ تر اما با وجود ضرر و کاهش درآمد از این قائله زنده بیرون خواهند آمد.

هایپر مارکت ها بیشتر خواهند شد و دیجیکالاهای بیشتری خواهیم داشت و در نتیجه در سبک خرید و زندگیمان دچار تحول خواهیم شد یا بهتر است بگویم که همین الان دچارش شده ایم!

اکنون خیلی چیزها می‌دانیم!

به ناچار دچار فاصله از یکدیگر شده‌ایم. شاید اکنون قدر گذشته را بیشتر بدانیم. قدر به آغوش کشیدن‌ها. قدر دیدن چهره ها و لبخندها.

شاید دلمان برای محل کارمان، کلاس‌های مدارس و دانشگاه و خیلی چیزهای دیگر تنگ شده باشد! اما اکنون با مفاهیمی مانند دورکاری، آموزش مجازی و خرید اینترنتی بیش از گذشته آشنا شده ایم و به نوعی طعمش زیر زبانمان مانده است!

همین آشنایی‌های اجباری، کار و زندگی پساکرونای ما را بسیار متفاوت تر از گذشته خواهد کرد.