تو برنامه‌نویس بدی هستی!

بله درست خوندی تو برنامه‌نویس بدی هستی اگر هر کدوم از عادت‌های‌ بد و منفی زیر رو داری!…

• بدون برنامه کد می‌زنی

یکی از مهم‌‌ترین نکاتی که قبل از شروع یک پروژه و کد زدن باید حتما رعایت کنی، برنامه‌‌ریزی کردن است. باید از همون اول یک سری چارچوب و قانون برای خودت مشخص کنی مثلا بدونی تا آخر هر روز قراره چه قسمت‌هایی رو تکمیل کنی و تا هر بخش تمام نشده سراغ قسمت دیگه نری! ددلاین یا همان زمان تحویل پروژه مشخص باشه و همه چیز را به 24 ساعت آخر موکول نکنی! به طور خلاصه شب امتحانی نرو جلو چون اینجوری تو چاله میوفتی و خودت هم میدونی که هیچی یاد نگرفتی.

• کدها رو بدون فهمیدن کپی پیست می‌کنی

زدن کد بدون فهمیدنش هیچگونه ارزشی نداره! هرگز با وصل کردن و دوخت و دوز یک سری کد از برنامه‌های مختلف بهم، احساس زرنگی نکن! بیا با هم رو راست باشیم اگر واقعا هدفت از برنامه‌نویسی ادامه‌ی این راه و پیشرفت در این حوزه است بهتره با این کارها سر خودت رو کلاه نذاری و خط به خط چیزی که می‌نویسی رو کاملا متوجه بشی، چون در غیر این صورت اسمت برنامه‌نویس نیست! برنامه کپی‌کنه! و این اصلا خوب نیست.

• پروژه‌ها رو به سرانجام نمی‌رسونی

شاید برای تو هم اتفاق افتاده باشه که در وسطای پروژه به یک باگ و مشکلی برخورد کردی و همین باعث شده دیگه دل و دماغ ادامه‌ی اون برنامه رو نداشته باشی و بخواهی سراغ یک پروژه دیگه بری. اما این کار کاملا اشتباهه! بهترین کار اینه که هیچ‌وقت هیچ کاری رو نصفه و نیمه رها نکنی! چون این کار فقط باعث آشفتگی و شلختگی ذهنیت می‌شه و حس ناکارآمد بودن بهت می‌ده. بهتره حتی کوچکترین پروژه‌ها رو به انتها برسونی و از همان اول قدم‌هات رو درست برداری.

• با کدهات کلاس الکی می‌ذاری!

این قسمت هم که نیاز به توضیحات اضافه من نداره! ببین بذار خیلی صادقانه، در گوشی و علمی یک موضوعی رو بهت بگم: طبق نمودار حاج آقا «دانینگ–کروگر» تو هرچقدر که فکر کنی بیشتر بلدی و می‌فهمی در واقع هیچی بلد نیستی (خیلی ببخشیدا ولی نادانی). به قول معروف فقط یک طبل توخالی‌ هستی! پس بهتره همین الان یک سوزن دستت بگیری و اون غبغب واهی و الکی رو بترکونی و همه رو خلاص کنی! کلاس گذاشتن و باد در گلو انداختن نه تنها باعث پیشرفتت نمیشه بلکه جلوی اون رو هم می‌گیره. برنامه‌نویسی مثل یک اقیانوس خیلی خیلی بزرگ و عمیقه که واقعا ته نداره پس الکی جوگیر نشو دوست من:)

• منظم کد نمی‌زنی

از جایی تکه کدی پیدا کردی و می‌خوای اون رو در ویرایشگر کدِ خودت مطالعه کنی. ولی بعد از paste کردن کد می‌فهمی این نوشته‌ها شبیه به هر چیزی هستند به جز کد:( یک مشت شلختگی و شلوغی که شاید اون وسطا یک‌ ذره کد هم قاطی باشه! این همه بهم ریختگی اصلا اجازه نمی‌ده که کد رو بفهمی.

تمامِ برنامه‌نویسان حرفه‌ای با اصول کد تمیز (clean code) آشنا هستند و خوب می‌دانند که باید کدهایشان را تا جای ممکن، تر و تمیز بنویسند به ۲ دلیلِ مهم:

1_ خودشان از دیدنِ نتیجه کار کیف کنند.

2_ سایر افرادی که کد را می‌بیند و می‌خواهد آن را ویرایش کند، کلی فحش نثارشان نکنند.

پس دوست من نظم کدت! مهم‌ترین چیزه و سعی کن کدهایت همیشه برق بیفتند و تمیز باشند.

• کلی کار رو با هم انجام می‌دی

خب این مورد هم واضحه دیگه از قدیم گفتن سنگ بزرگ نشونه‌ی چیه؟ آفرین نزدن! البته یک ضرب‌المثل دیگه هم بود که اگه درست یادم باشه می‌گفت: با یک دست قطعا دو تا هندونه رو نمیشه برداشت (اون قطعا رو خودم برای تاکید بیشتر بهش اضافه کردم!). پس دوست من قدم قدم برو جلو تا بتونی همه‌ی کارها رو انجام بدی. این کمال‌گرایی آخر، کار دستت میده پس مثل تارزان انقدر از این شاخه به اون شاخه نپر.

مواظب خودت باش:)

توی این مقاله از نشانه‌هایی حرف زدیم که اگر حتی چند موردشون رو در خودت پیدا کردی، بهتره دوباره به برنامه‌نویس شدنت فکر کنی. این مسیری که انتخاب کردی سخته و بالا و پایین زیاد داره پس:

حواست رو جمع کن که درگیر «سندروم ایمپاستر» نشی، اگر افرادی که دورت هستن کارشون از تو بهتره، هیچ‌وقت هیچ‌وقت فکر نکن که از سمت تو مشکلی وجود داره و برنامه‌نویس بدی هستی!

تو تنها کسی هستی که باید تحت تاثیرش قرار بگیری؛ چون تنها کسی که تا آخرش باهاته فقط خودتی رفیق!

پس خودت رو دست کم نگیر و همین‌طور پر قدرت ادامه بده.

تو برنامه‌نویس خیلی خوبی هستی، مطمئنیم!