قصه‌ی مافیابازی و دردسرهای کرونا

۱۴، ۱۵ ساله که بودم، به‌مناسبت حرف‌های گنده‌ گنده‌ای که می‌زدم، دوستانی داشتم که از خودم چندین و چند سالی بزرگ‌تر بودند و در همان سال‌ها پای من را به کافه‌های تهران باز کردند و منِ فسقله بچه، شدم کافه‌نشین. طیِ همان کافه‌نشینی‌ها، روزی صاحب کافه که «عمو محسن» صداش می‌کردیم آمد بین جمع‌مان و گفت: «بچه‌ها بیاین مافیا بازی کنیم!» ما هم عین آدم‌های گیج زل زدیم بهش که مافیا بازی دیگر چیست؟ مافیا مگر همان آدم خطرناک‌های ایتالیایی نبودند؟ مافیا مگر مال همان فیلم پدرخوانده نبود؟ حالا ما چرا باید چیز به این خطرناکی را بازی کنیم اصلا؟ عمو محسن که ۱۰، ۱۲ سالی از ما بزرگ‌تر بود، وقتی گیجی ما را دید زد زیر خنده و گفت: «عمو جان تا حالا مافیا بازی نکردید؟ عیب نداره بیاین خودم یادتون می‌دم!» و شروع کرد؛ آن روزها مافیا یکی دوتا مافیای ساده داشت، یک دکتر، یک کارآگاه و یک پلیس (که همان اسنایپر خودمان است) و خبری از این‌همه نقش و ادا اصول نبود. عمو محسن گفت و ما یاد گرفتیم؛ عمو محسن خدا شد و ما ریختیم توی شهر خیالی تا نقش‌های‌مان را بازی کنیم. حالا دیگر نمی‌دانستیم قرار است کمی بعدتر اسیر و عبیر این بازی جالب شویم.

در تمام این سال‌هایی که گذشت، من هرجا و به هر کافه‌ای و هر جمعی شد سرک کشیدم و باهاشان مافیا بازی کردم و بازی موردعلاقه‌ام شد مافیا! یاد گرفتم زود اطمینان نکنم و خوب تصمیم بگیرم و جنبه‌ی بازی کردن داشته باشم. حالا این که کنار این‌ها کمی «پنهان‌کاری» هم یاد گرفتم بماند. مافیا دیگر چیزی نبود که کسی اسمش را نشنیده باشد و شده بود نقل مجالس تمام کافه‌ها و پلاتوها و جمع‌هایی که می‌شناختیم و نمی‌شناختیم. شب تا صبح، صبح تا شب، دوست پیدا می‌کردیم و مافیا و قصه از سر. دیگر مافیا به جایی رسیده بود که برایش برنامه ساختند و لیگ تشکیل دادند و کافه‌ها ورودی گرفتند و شهر شلوغ‌تر از همیشه شد.

مافیای آنلاین چطور؟

همین یکی دوسال پیش، همان‌طور که در جریانید، کرونا آمد بیخ گلویمان را گرفت و نهیب زد که بشین خانه بچه‌ جان! مافیا و کافه فعلا خبری نیست. بشین ببینم چه می‌شود. ما هم نشستیم. هی دوستان‌مان را ندیدیم،‌ هی معاشرت نکردیم، هی سعی کردیم آنلاین و این‌ور و آن‌ور مافیا بازی کنیم ولی نشد که نشد. همان‌جا که بی‌خیال مافیا و ماجراهاش شدیم صداش درآمد که یک اپلیکیشنی آمده و می‌شود در آن آنلاین مافیا بازی کرد؛ با خودمان گفتیم این هم مثل آن‌ها که نشد، امتحان کنیم ببینیم چه می‌شود! اما این‌بار شد! پنکو همان اپلیکیشنی بود که حرص و دغدغه‌های ما را فهمیده بود و تلاشش را می‌کرد تا بشود آن‌چه یک مافیاباز قهار لازم دارد‌!

بگذارید کمی از این پنکو برای‌تان بگویم. پنکو یک اپلیکیشن است که نصب می‌کنید روی گوشی موبایل‌تان و بعد می‌روید توی یک دنیای جالب و تازه. بازی مخصوص پنکو، همان بازی مافیا است و انصافا مشکلاتِ آنلاین مافیا بازی کردن را هم تا حد زیادی حل کرده است. بازی صوتی و تصویری (بله درست خواندید! تصویری! یعنی می‌توانید اگر دلتان خواست تصویرتان را هم با دیگران به‌اشتراک بگذارید.) است و نوبت و نقش و دور صحبت و همه‌چیزش مرتب و منظم، با خود سیستم است. دیگر این‌که من آن نقش را می‌خواستم و من نوبتم نمی‌شه حرف بزنم و من رای دادم هیچکس ندید ندارد و این خود نکته‌ی بسیار مثبتی‌ است! از طرف دیگر می‌شود بدون نگرانی این‌که وای الان کرونا می‌گیرم و کافه چقدر گران شده و آن‌جا چقدر ورودی می‌گیرد، تعداد قابل توجهی دوست و رفیق مافیاباز حرفه‌ای پیدا کرد و بی‌دردسر از مافیای آنلاین لذت برد.

لینک دانلود پنکو را هم برای‌تان می‌گذارم که اگر خواستید امتحان کنید؛ نسخه‌ی اندرویدی‌اش علی‌الحساب در دسترس است: لینک گوگل‌پلی دانلود اپلیکیشن مافیای پنکو

شما چندسال است که بازی مافیا را می‌شناسید و تجربه کرده‌اید؟ اصلا تابه‌حال آنلاین مافیا بازی کردن را تجربه کرده‌اید؟ اگر نه توصیه من به شما این است که بیش از این وقت و پول و سلامتی را هدر نکنید و چند دستی هم آنلاین مافیا بزنید!