تاریخچه اینترنت - از ماهواره اسپوتنیک تا وب جهان گستر

چه کسی اینترنت را اختراع کرد؟

همانطور که ممکن است برای یک فناوری بسیار گسترده و همیشه در حال تغییر انتظار داشته باشید، غیرممکن است که اختراع اینترنت را به یک شخص اختصاص داد. اینترنت کار ده ها دانشمند، برنامه نویس و مهندس پیشگام بود که هر کدام ویژگی ها و فناوری های جدیدی را توسعه دادند که در نهایت با هم ادغام شدند و به «بزرگراه اطلاعاتی» ای تبدیل شدند که امروزه می شناسیم.

مدت‌ها قبل از اینکه فناوری برای ساخت اینترنت وجود داشته باشد، بسیاری از دانشمندان وجود شبکه‌های اطلاعاتی در سراسر جهان را پیش‌بینی کرده بودند. نیکولا تسلا در اوایل دهه 1900 با ایده "سیستم بی سیم جهانی" بازی کرد و متفکران رویایی مانند پل اُتلِت و وانوار بوش در دهه های 1930 و 1940 سیستم های ذخیره‌سازی مکانیزه و قابل جستجو کتاب و رسانه را در نظر گرفتند.

اسپوتنیک و ترس عقب ماندن

در 4 اکتبر 1957، اتحاد جماهیر شوروی اولین ماهواره دست ساز جهان را به مدار زمین فرستاد. این ماهواره که به نام اسپوتنیک شناخته می شود، کار زیادی انجام نداد: در حین چرخش دور زمین، صداها و بلیپ بلوپ ها را از فرستنده های رادیویی خود پخش می کرد. با این حال، برای بسیاری از آمریکایی‌ها، اسپوتنیک که به اندازه یک توپ ساحلی بود دلیلی بر چیزی نگران‌کننده بود: در حالی که باهوش‌ترین دانشمندان و مهندسان در ایالات متحده در حال طراحی ماشین‌های بزرگ‌تر و تلویزیون‌های بهتر بودند، به نظر می‌رسید که شوروی‌ها بر روی چیزهای کمتر بیهوده تمرکز کرده بودند.

پس از راه‌اندازی اسپوتنیک، بسیاری از آمریکایی ها به طور جدی تری در مورد علم و فناوری فکر کردند. مدارس دروسی مانند شیمی، فیزیک و حساب دیفرانسیل و انتگرال را اضافه کردند. شرکت ها کمک های مالی دولتی گرفتند و آنها را در تحقیق و توسعه علمی سرمایه گذاری کردند. و دولت فدرال خود آژانس‌های جدیدی مانند اداره ملی هوانوردی و فضایی (ناسا) و آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته وزارت دفاع (آرپا) را برای توسعه فناوری‌های عصر فضا مانند موشک، سلاح و رایانه تشکیل داد.

تولد شبکه آرپا (ARPAnet)

دانشمندان و کارشناسان نظامی آمریکا به ویژه نگران این بودند که در صورت حمله شوروی به سیستم تلفن کشور چه اتفاقی می افتد. آنها می ترسیدند که فقط یک موشک می تواند کل شبکه خطوط و سیم هایی را که ارتباط کارآمد از راه دور را ممکن می کند، نابود کند.
در سال 1962، دانشمندی از M.I.T و ARPA به نام جی.سی.آر. لیکلایدر راه حلی را برای این مشکل پیشنهاد کرد: یک «شبکه کهکشانی» از رایانه هایی که می توانستند با یکدیگر صحبت کنند.

در سال 1965، یک دانشمند دیگر از ام.آی.تی. راهی برای ارسال اطلاعات از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر ابداع کرد که آن را "سوئیچینگ بسته" نامید. سوئیچینگ بسته، داده ها را قبل از ارسال به مقصد، به بلوک ها یا بسته ها تجزیه می کند. به این ترتیب، هر بسته می تواند مسیر خود را از مکانی به مکان دیگر طی کند. بدون سوئیچینگ بسته، شبکه کامپیوتر دولت(که اکنون به نام ARPAnet شناخته می شود) به اندازه سیستم تلفن در برابر حملات دشمن آسیب پذیر بود.

رابرت تیلور در واشینگتن دی سی سه رایانه در دفتر کارش داشت که هر یک به یکی از پروژه‌های متعدد ARPA در ماساچوست، لس آنجلس و منلوپارک وصل بود. تیلور از اینکه نمی‌توانست از طریق یک رایانه با هر سه پروژه ارتباط داشته باشد و از اینکه سه پروژه امکان ارتباط مستقیم با هم و درمیان گذاشتن اطلاعات با یکدیگر را نداشتند، خسته شده بود. راه حل تیلور برای این مسئله، که بعدها اولین شبکه رایانه‌ها شد، ARPAnet نام داشت و اولین مأموریت خود را در شب 29 اکتبر 1969 به نتیجه رساند.

اولین پیام "LOGIN"

در آن شب، آرپا اولین پیام خود را رساند: ارتباط "گره به گره" از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر. (اولین کامپیوتر در یک آزمایشگاه تحقیقاتی در دانشگاه کالیفرنیا و دومی در استنفورد قرار داشت؛ هر کدام به اندازه یک خانه کوچک بود.)

پیام، "LOGIN" ، کوتاه و ساده بود، اما به هر حال شبکه نوپای آرپا را از کار انداخت: رایانه استنفورد فقط دو حرف اول را دریافت کرد.

شبکه رشد می‌کند

در پایان سال 1969، تنها چهار کامپیوتر به ARPAnet متصل شدند، اما شبکه در طول دهه 1970 به طور پیوسته رشد کرد.

در سال 1971، دانشگاه هاوایی را اضافه کرد و دو سال بعد شبکه‌هایی را در کالج دانشگاه لندن و تأسیسات رادار سلطنتی در نروژ اضافه کرد. با افزایش تعداد شبکه‌های کامپیوتری سوئیچ بسته، ادغام آن‌ها در یک «اینترنت» در سراسر جهان دشوارتر شد.

در پایان دهه 70، یک دانشمند کامپیوتر به نام وینتون سرف شروع به حل این مشکل با ایجاد راهی برای همه رایانه‌های موجود در تمام شبکه‌های کوچک دنیا برای برقراری ارتباط با یکدیگر کرد. او اختراع خود را «پروتکل کنترل انتقال» یا TCP نامید. (بعداً، او یک پروتکل اضافی به نام "پروتکل اینترنت" اضافه کرد. مخفف ما امروز برای اشاره به آنها TCP/IP است.) یکی از نویسندگان پروتکل سرف را چنین توصیف می کند:

«"دست دادنی" که کامپیوترهای دور و متفاوت را در فضای مجازی به یکدیگر معرفی می کند»

وب جهان‌گستر (WWW)

در سال 1991 اینترنت دوباره تغییر کرد. در آن سال، یک برنامه نویس کامپیوتر در سوئیس به نام تیم برنرز لی، وب جهانی را معرفی کرد: اینترنت که صرفاً راهی برای ارسال فایل ها از یک مکان به مکان دیگر نبود، بلکه خود یک تار از اطلاعاتی بود که هر کسی در اینترنت می توانست آن را بدست بیاورد. برنرز لی اینترنت را که امروزه می شناسیم ایجاد کرد.

وب به محبوبیت اینترنت در میان مردم کمک کرد و به عنوان یک گام مهم در توسعه گنجینه وسیع اطلاعاتی که اکنون اکثر ما به صورت روزانه به آن دسترسی داریم، عمل کرد.

اينترنت چگونه متصل است؟

اينترنت در حال حاضر مهم‌ترین راه ارتباطی در سراسر جهان محسوب می‌شود. در اينجا سوالی كه پيش می‌آيد اين است كه اينترنت دقيقا چگونه همه را به هم متصل می‌کند؟ اين كار از سال ١٨٥٤ برای كابل‌های تلگراف مسبوق به سابقه است. يک كار مهندسی ساده با يك فيبر نوری پيچيده شده. تا سال ٢٠١٧ چيزی حدود ٤٢٠ كابل به طول ۱٫۱ میلیون کیلومتر در زير زمين و دریا‌ها كشيده شده. اين كابل ها با كشتی‌ها جابه جا شده و در اعماق اقيانوس‌ها جای می‌گيرند.

چه كسی صاحب اينترنت است؟

بهتر است بگوييم صاحبين اينترنت همه كس و هيچ كس هستند. اينترنت اساسا متعلق به كسی نيست اما كشورها می‌توانند دسترسی مردم را نسبت به آن محدود سازند.

در سال 2016 دولت آمريكا مالكيت پايگاه داده‌های مربوط به دامين ها را به مركزی به نام “ICANN” داد كه انحصارا اين وظيفه را در 20 سال گذشته به عهده داشته است. اين به اين معناست كه اين قدرت انحصارا در دست مردم قرار گرفته است. اين موسسه مركزی مستقل است كه برای انجام دادن اين وظيفه مهم هر سه ماه جلسه‌ای برای به روز نگه‌داشتن اين دامين ها انجام می‌دهد.

آیکان تنها يكی از مراكزيست كه وظيفه کنترل بر درست اجرا شدن اينترنت را دارد. مراكز ديگری مانند تيم ضربت مهندسی اينترنت و غيره نيز به اين منظور در حال فعاليت‌اند.

اينترنت تاکنون تاثير مهمی بر بشر حال حاضر گذاشته است. به مدد اينترنت، افراد با اشتراک گذاشتن اخبار و مسائل و مشورت گرفتن و ارتباط با ديگران موقعيت منحصر به فردی دارند. چيزی كه در گذشته و بدون اينترنت ممكن نبود.

در آخر اما، باید اذعان داشت که اینترنت در آینده ما گره خورده است و ما تنها ناگزیر به کم کردن مشکلاتی که به‌وجود می‌آورد هستیم. در عصر حاضر کمتر کاری مستقل از اینترنت راه خود را به سمت پیشرفت جلو می‌برد. اینترنت بستر منحصر‌به‌فردی برای اصناف گوناگون به وجود آورده و به هر کاربر فرصت تجربه‌ای جدید برای اشتراک‌گذاری و تبادل نظر داده است و در نهایت این چیزیست که اینترنت را به مهم‌ترین اختراع بشر تبدیل می‌کند.

ممنون از همراهیتون

برخی از منابع:

https://cr4.globalspec.com/blogentry/442/October-29-1969-Lo-The-First-Computer-to-Computer-Message

https://www.history.com/topics/inventions/invention-of-the-internet

https://www.history.com/news/who-invented-the-internet

https://techrasa.com/fa/اینترنت-چیست-و-چگونه-کار-می%e2%80%8cکند؟/

https://fa.wikipedia.org/wiki/اینترنت

وقتی می‌گشتم این داستان بسیار جالب رو پیدا کردم که میتونید به فارسی بخونید:

پدر پدران اینترنت؛ پل اُتلِت

در اهمیت خرد اتلت همین بس که بدانیم او ۲۵ سال قبل از تولید اولین ریزتراشه، ۴۰ سال قبل از ساخته شدن نخستین کامپیوتر و ۵۰ سال قبل از خلق نخستین مرورگر اینترنتی این اندیشه را در سر داشت.