در باب فمینیزم به سبک پادکست آمپاژ

بذارید اینجوری به موضوع نگاه کنیم، پادکستی در مورد موسیقی ساخته می شه، از اون مدل بچه های موسیقی باز و موسیقی شنو که من توی دهه بیست زندگیم دوست پسرام رو از بینشون انتخاب می کردم هم درستشون می کنند (بله من یه همچین دختری بودم! ?)

موسیقی راک و متال و فیوژن و آلترناتیو و فلان مدل جز و ...، همچین فضایی، از این مدل موسیقی بازها که همیشه هدفون توی گوششون هست و خیابون ها رو متر می کنند و به محض اینکه پاشون به اتاقشون می رسه لپ تاپشون رو باز می کنند و یه موسیقی، اغلب رو مخ اطرافیان، پلی می کنند. این آخری توصیف خودم بود در سال های جوانی.

ولی این فضا به شدت پسرانه بوده و فکر می کنم هنوز هم هست. اغلب پسرهایی که من می شناختم، تعجب می کردند از اینکه دختری پیدا شده که اصولن چنین موسیقی هایی گوش می کند، البته من به اندازه ی آن ها خوره نبودم و اطلاعاتم کمتر بود و اصولن هم که حافظه ندارم، ولی این حرف ها برای وصف حال خودم نبود، برای این بود که بگویم چنین پادکستی، می توانست خیلی ساده و راحت، از کنار مساله ی زنان و موسیقی زنان بدون اینکه کسی یقه اش را بگیرد، بگذرد و شاید حتی کسی به موضوع فکر هم نمی کرد. اما #آمپاژ، که هنوز در اپیزودهای نخستش به سر می برد، تا الان دو تا اپیزود کامل به موسیقی زنان و معرفی آن اختصاص داده، زنان ایرانی و غیر ایرانی، زنانی که گروه های متال دارند، و سختی های کارشان، زنانی که برای پذیرفته شدن در دنیای بسیار مردانه ی موسیقی، برای اینکه صرفا زینت المجلس نباشند و جدی گرفته شوند، راه خیلی خیلی سختی دارند.

در این اپیزود از زن آهنگ ساز ایرانی می شونیم که کارهای بین المللی می کند و در عرصه جهانی مطرح است، ما نام آهنگ ساز بسیار توانای ایرانی، #رامین_جوادی که موسیقی دو تا از موفق ترین سریال های سال های اخیر (گیم آو ترونز، و وست ورلد) را ساخته شنیده ایم، اما احتمالا اغلب شما مثل من، نام #مهناز_صاحب_جمع را نشنیده اید. این اپیزود آمپاژ را از دست ندهید تا در مورد او بیشتر بدانید.

از اینکه بچه های پادکست آمپاژ این قدر #فمینیست هستند، خیلی ذوق می کنم.

#موسیقی

#آمپاژ

#فمنیزم

لینک چهارمین اپیزود پادکست آمپاژ روی تلگرام

توی پست قبلی که در موردشون نوشتم لینک سایر راه های دسترسی بهشون رو هم دادم