رادیو مِی، گاه‌نامه‌ای برای ذهن‌های دغدغه‌مند

ایده‌آل هر جامعه‌ای این است که مردمش با مطالعه و تفکر تصمیم‌گیری کنند و عقایدشان را به چالش بکشند، اما متاسفانه ما چیزی داریم تحت عنوان هرم مازلو. یک هرم که به زبان ساده به ما می‌گوید اگر حداقل‌ نیازهای کفِ آن مثل غذا، مسکن، امنیت شغلی و... را نداشته باشید، نمی‌توانید به نیازهای والاتر مانند خلاقیت، اخلاق، موفقیت و... فکر کنید. در واقع، مطالعه و تفکر تبدیل می‌شود به اولویت آخر انسان‌ها. شکم‌های گرسنه نایی برای فکر کردن ندارند، جیب‌های خالی، ذهن‌هایی فقیر می‌سازند و ذهن‌های فقیر، جامعه‌ای عقب‌مانده.

یک خاورمیانه‌ای باید بداند که باید بجنگد؛ با گذر زمان، با جبر جغرافیا و با جهل اکتسابی.

خاورمیانه یعنی جغرافیایِ مرگِ رؤیا.

رادیو می تلاش می‌کند تا دانش و تفکر را به صورت رایگان و بی هیچ چشم‌داشتی در اختیار همگان قرار دهد. رادیو می باور دارد که روز‌های روشن، از پسِ اندیشه‌های روشن می‌رسند و تاریکی پایدار نیست. رادیو می باور دارد که یک قلم و یک کاغذ و یک اندیشه کافیست برای سست کردن بنیاد تاریکی. رادیو می باور دارد که تنها روشنی‌ست که جای تاریکی را خواهد گرفت. رادیو می باور دارد به آمدن روزهایی روشن، به خاورمیانه‌ای آباد و به مردمی آزاد.

پس ما می‌مانیم و این شعر از سایه، که می‌گوید:

الا ای صبح آزادی، به یاد آور در آن شادی،

کز این شب‌های ناباور، مَنَت آواز می‌دادم.

سلام، به رادیو مِی خوش آمدید.