شروع سخت برنامه نویسی برای مبتدیان

یک راه یا بهترین راه برای یادگیری وجود نداره..هر کسی با یک یا چند روش یاد میگیره ، یکی با کلاس حضوری،یکی با ویدئو آموزشی ، یکی با کتاب ، یکی با مستندات اون زبان یا تکنولوژی و یکی با کد خوندن و سعی و خطا و یا اصلا راه های دیگه

اینکه هر کسی با چه روش هایی راحت تره برای یادگیری ، بستگی به شخص داره و معمولا بعد از کمی پیشروی دست آدم میاد.

برای افراد متوسط و حرفه‌ای مشخصه ولی مشکل برای تازه کار هاست که تازه میخوان برنامه نویسی رو شروع کنن و نمیدونن چی به چیه ، باید از کجا یادبگیرن و فضا براشون تاریکه به علاوه اینکه ابتدای کار شیرینی برنامه نویسی رو نچشیدن و پروژه ای هم ندارن که به شوق اون پیش برن. در این جور مواقع معمولا استفاده از روش های خودآموز (اعم از ویدئو،کتاب،سایت و...) زیاد جواب نمیده و بعد از یه ذره جلو رفتن یا سرد میشن یا یه جا گیر میکنن و بی خیال میشن..به عینه هم خودم اوایل این مشکل رو داشتم و هم خیلی از دوستان رو میدیدم که این مشکل رو داشتن و حتی بعضا کلا بیخیال این رشته شدن

کلاس حضوری چندتا مزیت داره :

- اولیش اینکه زمان بندی و سرفصل داره که اگر جایی هم دانشجو سرد یا بی حوصله شد ولی چون ثبت نام کرده ناچارا پیگیری میکنه و ولش نمیکنه

- دومیش اینکه چه مبتدی و چه حرفه ای توی برنامه نویسی دائم به مشکل های اعصاب خرد کن میخوره ولی برنامه نویس مبتدی مشکلاتش زیادتر و دانشش محدودتره..از آماده سازی محیط توسعه بگیرید تا خطاها و باگ های برنامه . مزیتی که کلاس حضوری داره اینه که یه استاد حی و حاضر هست که هر جلسه ازش سئوال بپرسه و حضوری مشکلاتش رو حل کنه، که برای فرد مبتدی غنیمته

- سوم اینکه آموزش حضوری منعطف تره..به این معنا که استاد و دانشجو در مقابل هم قرار دارن و هر جایی که روش بیان برای دانشجو مبهم باشه ،استاد با تغییر بیان یا توضیح بیشتر مطلب رو جا میندازه..که نسبت به روش های خودآموز ایستا کارا تره

- چهارم اینکه غالب دوره های حضوری برنامه ریزی و سرفصلشون جوری تنظیم شده که برای افراد مبتدی مناسب باشن ( مگر اونایی که پسوند پیشرفته دارن) در حالی که آموزش های مجازی هر کدومشون یه سطحی دارن و غالبا پیش فرض هایی دارن که برای افراد مبتدی کار رو سخت میکنن

به همین جهت به نظرم کلاس حضوری نقطه شروع خوبیه برای افراد مبتدی که تصمیم بر شروع این راه دارن