قیمت گذاری اختراع

قیمت گذاری اختراع

یکی از دشوارترین فعالیت ها در حوزه فناوری و اختراعات، ارزش گذاری و قیمت گذاری آنهاست. از آنجایی که فناوری و اختراع یک سرمایه معنوی است و دارای ارزش نامشهود است، تبدیل ارزش نامشهود آن به ملموس و بیان آن به زبان پولی کاری بسیار دشوار و پیچیده است که مستلزم مطالعه، تحقیق و آموزش فراوان است اما برای کسب ‌وکارها، نوآوری مهم‌ترین ابزار رقابتی ماندن در بازار است و تنها راه حفظ این مزیت رقابتی، محافظت از ایده‌های نوآورانه و جلوگیری از استفاده شرکت‌های دیگر از آن‌ها است . ثبت اختراع راهی برای کسب و کارها فراهم می کند تا ایده های خود را حداقل برای مدتی از سایر کاربران در امان نگه دارند. از آنجایی که پتنت ها دارایی شرکت ها هستند، برای سرمایه گذاران مهم است که بدانند چگونه ارزش یک پتنت و یک اختراع را محاسبه کنند.

نکته های طلایی:

یک حق اختراع به مخترع حقوق انحصاری در مورد فرآیند، طرح یا اختراع ثبت شده برای مدت معینی می دهد. برای یک کسب و کار، حق ثبت اختراع به عنوان دارایی معنوی طبقه بندی می شود که نوعی دارایی نامشهود است. به دلیل ناملموس بودن، ارزش گذاری صحیح اختراعات دشوار است، اما همچنان باید در ترازنامه شرکت لحاظ شوند. اختراعات را می توان با استفاده از روش های مختلف، بسته به نوع اختراع و اینکه آیا پتنت احتمالاً جریان های نقدی آینده ایجاد می کند یا خیر، ارزش گذاری کرد.

ثبت اختراع چیست؟

حق اختراع یک حق انحصاری است که برای یک دوره زمانی معین به مخترع اعطا می شود. یک حق اختراع، دیگران را از ساخت، استفاده یا فروش اقلام مورد نظر در طول عمر اختراع محروم می کند. هنگامی که یک حق اختراع به مخترع اعطا شد، آنها اختیار قانونی دارند تا دیگران را از ساخت یا فروش اختراع در کشوری که حق اختراع در آن اعطا شده است منع کنند. برای ایجاد یک حق ثبت اختراع، اختراعات باید شرایط خاصی را برآورده کنند.

موضوع:

این معیار مستلزم آن است که اختراعات در سه دسته مختلف قرار نگیرند:

قوانین طبیعت

پدیده های طبیعی

ایده های انتزاعی

همچنین مستلزم آن است که اختراعاتی که به دنبال ثبت اختراع هستند در یکی از سه دسته قرار گیرند:

ماشین آلات

محصولات ساخت بشر

روش انجام کار

نوآوری:

این معیار مستلزم ناشناخته بودن اختراع است. به عبارت دیگر، اختراع نمی تواند اختراعی باشد که قبلاً به عموم نشان داده شده باشد یا اختراعی باشد که قبلاً در یک اختراع تأیید شده اداره ثبت اختراع موجود باشد.

توصیف:

این معیار مستلزم آن است که مخترع به اندازه کافی اختراع را به گونه ای توصیف کند که یک فرد با مهارت های معمولی را قادر به درک اختراع کند.

انواع پتنت:

پتنت محصولات گیاهی

حق اختراع گیاهی توسط دولت به مخترعی اعطا می شود که گونه جدیدی از گیاه را اختراع یا کشف کرده باشد. این پتنت از تاریخ ثبت 20 سال اعتبار دارد و از فروش یا استفاده دیگران از گیاه جلوگیری می کند.

ثبت پتنت نرم افزار ، فرایند، ابزارها و ماشین الات

حق ثبت اختراعات کاربردی به مخترعانی اعطا می شود که هر فرآیند، نرم افزار یا ماشین جدید و مفیدی را اختراع یا کشف کنند، یا باعث بهبود عملکرد در اختراع موجود شود. یک حق اختراع معمولاً 20 سال از تاریخ ثبت است.

ثبت طرح صنعتی

این نوع ثبت از طرح اختراع، ظاهر یا شکل بهبود یافته محافظت می کند. این حق ثبت اختراع زمانی مناسب است که محصول اساسا از قبل وجود داشته باشد و از نظر عملکرد بهبود یابد. این پتنت از تاریخ اعطای حق اختراع حدود 15 سال اعتبار دارد.

قیمت گذاری اختراع

برای کسب و کارها بسیار مهم است که قیمت اختراع را در دفاتر خود لحاظ کنند. این ارزش به ویژه برای مشاغل در معاملات مانند ادغام و تملک ، انحلال کسب و کار، ورشکستگی و تجزیه و تحلیل تخلف مهم است.

بخش کلیدی قیمت گذاری اختراع ، به دست آوردن ارزش اختراع مورد نظر است. کسب حق ثبت اختراع که منجر به بازگشت مناسبی برای مخترع نمی شود، منطقی نیست.

از آنجایی که پتنت ها دارایی های نامشهود هستند ، اغلب تعیین ارزش پولی برای آنها دشوار است رایج ترین روش قیمت گذاری اختراع، روش تحلیل اقتصادی است.

روش تحلیل اقتصادی

روش قیمت گذاری اختراع تحلیل اقتصادی دارای سه رویکرد هزینه، درآمد و بازار است.

رویکرد هزینه

این رویکرد ارزش جایگزینی اختراع را بیان می کند. هزینه جایگزینی یک کالا به مقدار پولی اشاره دارد که در حال حاضر برای جایگزینی آن کالا پرداخت می شود. اگر مخترع کالایی داشته باشد که آن را ثبت اختراع کرده است و فقط دارای پتنت باشد مقدار پول مورد نیاز برای ثبت پتنت، ارزش آن اختراع خواهد بود. یک مشتری بالقوه حاضر نیست برای یک حق اختراع بیش از مبلغی که باید برای به دست آوردن حق حمایت معادل بپردازد، پرداخت کند. به بیان ساده هزینه ثبت ، ارزش اختراع است .

این روش عادلانه ای نیست زیرا فقط هزینه ها در نظر گرفته می شوند (هزینه پتنت + هزینه ساخت و تست نمونه) عملا خود نوآوری و درآمدی که می توان از آن حاصل کرد، در نظر گرفته نمی شود .

رویکرد درآمد

این روش در تعیین قیمت گذاری اختراع به درامدهای نقدی آتی توجه می کند و بیان می‌کند که ارزش یک پتنت ، درآمدهای نقدی یا مبالغی که از صرفه‌جویی در هزینه بواسطه آن نواوری ایجاد می شود، است. هنگامی که یک شرکت یا فردی محصولی را تولید می کند که پتانسیل ثبت اختراع را دارد، انتظار می رود، محصول ثبت شده باعث افزایش فروش شود یا حداقل باعث صرفه جویی در زمان و هزینه های تولید باشد. این رویکرد بیان می‌کند که ارزش پتنت، ارزش نقدی مزایای آتی است. بطور ساده قیمت گذاری اختراع معادل سود خالص حاصل از فروش آن محصول در بازار می باشد این محاسبات بر اساس فرمول های ریاضی محاسبه و قیمت گذاری اختراع صورت می گردد

رویکرد بازار

در این روش معاملات مشابه در نظر گرفته می شود به طور مثال یک خریدار برای ملک مشابه چه مبلغی را پرداخت خواهد کرد به عبارت دیگر، ارزش ثبت اختراع تقریباً برابر است با ارزش معاملات اختراعات مشابه یا محصولات ثبت شده که قبلاً فروخته و خریداری شده اند. برای استفاده از این باید، دو چیز باید وجود داشته باشد:

•وجود بازار فعال برای پتنت یا مشابه آن

•معاملات گذشته موارد مشابه

برای پیدا کردن موارد مشابه باید موارد زیر را درنظر داشته باشید

•

ویژگی های صنعت مورد نظر

•سهم بازار یا پتانسیل سهم بازار

•چشم انداز رشد محصول

به طور کلی، رویکرد هزینه به طور گسترده استفاده نمی شود زیرا ارزش اقتصادی آینده اختراع را در نظر نمی گیرد و اصولا قیمت گذاری بر اساس هزینه های انجام شده تا آن لحظه، انجام می شود.

رویکرد بازار نیز دارای محدودیت است زیرا پیدا کردن یک معامله مشابه حق ثبت اختراع و اختراع قابل مقایسه در بازار دشوار است. بنابراین، رویکرد درآمد در حال حاضر پر طرفدارترین روش قیمت گذاری اختراع محسوب می شود.