مهاجرت به تهران: نترس نترس! نترس بچه‌جون! برو...برو...بازم به میدون!

اگر می‌خواهید برای کار یا تحصیل به تهران مهاجرت کنید اما مدام با خودتان می‌گویید آخر چه‌طور توی این شهر خانه بگیرم و ساکن شوم؟ خواندن این پست که بر اساس تجربه‌های شخصی من است می‌تواند این مسیر را برایتان روشن‌تر کند.

بیایید فرض کنیم شما در نقطه‌ی شروع هستید، کمی پس‌انداز دارید اما نه آن قدر که بشود کاری با آن کرد، تازه قرار است بروید سر کار و هنوز حقوق ماه اول را هم نگرفته‌اید، خب چه کار می‌کنید؟

قدم اول

اگر دوست نزدیک یا فامیل درجه یکی در تهران دارید یک ماه اول را در خانه‌ی او بمانید. شما قرار است هفت-هشت ساعت در روز را سر کار باشید پس فقط شب‌ها به خانه می‌آیید و یک ماه ارزشش را دارد که این کار را بکنید تا کمی جا بیفتید. اگر این گزینه را ندارید بروید سراغ قدم دوم!

قدم دوم

پانسیون!

حتما داستان‌های زیادی درباره‌ی خوابگاه و پانسیون شنیده‌اید که بله! تعداد زیادی‌شان ترسناک است اما این معنی‌اش این نیست که نمی‌توانید یک پانسیون خوب و مناسب خودتان پیدا کنید، فقط باید دست از بدبینی و بدگمانی بردارید و کمی صبور باشید. اول از همه معیارهایتان را بنویسید. مثلا معیارهای من برای انتخاب پانسیون این‌ها بود:

• اتاق یک یا دو تخته
• محیط آرام و ساکت
• دسترسی خوب به مترو و BRT
• تعداد اعضای محدود (زیر 20 نفر)

برای پیدا کردن پانسیون هم می‌توانید به سایت خواب‌اینجا (بله می‌دانم اسمش فاجعه است) سر بزنید. اطلاعات را توی سایت بخوانید، تصاویر را ببینید و بعد بروید از نزدیک همه چیز را بررسی کنید.

من خودم چند ماهی را در اتاق دوتخته‌ی یک پانسیون با ظرفیت 12 نفر گذراندم. تمیز، دنج و خلوت! با دسترسی عالی به مترو و بی‌آرتی! همان چیزی که می‌خواستم. البته اسمش را نمی‌آورم چون بهتر است خودتان دست به کار شوید، جست‌وجو کنید و بدانید این بخشی از فرآیند مهاجرت شماست.

قدم سوم

حالا چند ماهی است که سر کار رفته‌اید و پس‌انداز کرده‌اید پس می‌توانید به داشتن خانه‌ای از آن ِ خود فکر کنید. اما عجله نکنید. بهتر است در شروع، با کسی هم‌خانه شوید، اما با چه کسی؟

با کسی که خانه و وسایل خانه دارد و به دنبال هم‌خانه است. مهم نیست اگر او را نمی‌شناسید (اتفاقا بهتر است با دوست صمیمی‌تان همخانه نشوید، همخانه شدن با یک غریبه انتخاب بهتری‌ست) اما چه‌طور؟ پیشنهادم این است که یک فرم درست کنید از تمام چیزهایی که برایتان مهم است. فرم را هم خودتان کامل کنید و هم بدهید به کسی که قرار است با او هم‌خانه شوید و از او هم بخواهید هرچه را می‌خواهد به فرم اضافه کند. اطلاعات مهم فرم می‌تواند این موارد باشد: اسم، سن، موقعیت اجتماعی، ویژگی‌های خوب و بد شخصیتی، حساسیت‌ها، علایق و... خلاصه هرچیزی را فکر می‌کنید مهم است بنویسید و بپرسید.

برای انتخاب هم‌خانه می‌توانید سایت همخونه و کانال تلگرام هم‌خونه را بررسی کنید!

پیشنهادم این است قرارداد اولیه را هم طولانی‌مدت نبندید و در یک مدت کوتاه دو سه ماهه با هم زندگی کنید ببینید می‌توانید با هم کنار بیایید یا نه؟! (از آنجا که شما وسیله‌ای نخریده‌اید به راحتی می‌توانید بعد از پایان قرارداد بروید، پس نگران نباشید.)

قدم چهارم

اگر مشکلی با هم‌خانه شدن ندارید که خب می‌توانید ادامه بدهید اما اگر قصد دارید تنهای تنهای تنها زندگی کنید، پس در مدتی که با هم‌خانه زندگی می‌کنید پول‌هایتان را پس‌انداز کنید و با هر روشی که بلد هستید و می‌توانید سرمایه‌گذاری کنید. بورس، ارز دیجیتال، طلا و... اگر هم می‌توانید وام بگیرید و خلاصه با دست پر بروید برای اجاره‌ی یک خانه‌ی مستقل و خرید وسایل زندگی!

یادتان باشد خانه‌ی مجردی یک عبارت من‌درآوردی است که یعنی این خانه موقت است، لازم نیست خوب و زیبا باشد، زندگی تو قرار نیست اینجا باشد و... یادتان باشد خانه‌ی شما یک خانه‌ی واقعی‌ست که باید تمیز، آرام و باب میلتان باشد. خانه را با وسایلی که دوست ندارید، پر نکنید. حتی اگر قرار است وسایل کارکرده بخرید هم وقت بگذارید و توی اپلیکیشن دیوار بگردید تا بتوانید وسایل تمیز و سالم را با قیمت مناسب شکار کنید.

اگر از من می‌شنوید از همان اول هم به هماهنگی رنگ‌ها توجه کنید و وسایل را جوری انتخاب کنید که هارمونی خانه حفظ شود.

خب اگر همه چیز قدم به قدم پیش برود در پایان قصه شما خانه‌ای از آن ِ خود دارید

و چه چیز بهتر از این؟

اگر فکر می‌کنید این مطلب می‌تواند گره از کار کسی باز کند، برایش بفرستید

تا ترس‌هایش را کنار بگذارد و خودش را برساند به آنجا که باید باشد!

صدیقه حسینی - تجربه‌نوشته‌ها

https://t.me/abrakaneh