نوع پوست در جراحی بینی و اهمیت آن

معمولا در عمل رینوپلاستی، تمرکز بر روی استخوان بینی است و تغییرات اصلی بر روی این قسمت انجام می شود؛ اما از بافت پوست، چربی و ماهیچه های زیر پوست بینی نیز نباید غافل شد.

بافت های زیر پوست و خود پوست تاثیر زیادی روی نتیجه کار خواهند داشت؛ بنابراین زمانی که از نوع پوست و اهمیت آن در عمل زیبایی بینی صحبت می شود، بیشتر ضخامت پوست مد نظر است. البته خشک و مرطوب بودن پوست نیز در طول دوره نقاهت تاثیر دارد.

انواع پوست در جراحی زیبایی بینی

انواع پوست را می توان به دو دسته تقسیم کرد:

• پوست نازک
• پوست ضخیم

هر کدام از این پوست ها مزایا و معایب خاص خود را دارند و در نتیجه عمل به شکلی تاثیر خواهند داشت.

از مزایای پوست نازک در عمل زیبایی بینی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• امکان دسترسی به ساختار بینی را برای پزشک جراح راحت تر می کند.
• دوران نقاهت بیمار کوتاه تر خواهد بود.
• ورم های بعد از عمل به سرعت بهبود خواهند یافت.

البته در کنار این مزیت ها، پوست نازک معایبی نیز دارد که عبارتند از:

• اسکارهای بعد از عمل بیشتر مشاهده می شوند.
• هر گونه انحراف و یا ناهنجاری در ساختار بینی با این پوست غیر قابل پنهان شدن است.
• جراح برای اینکه به اسکلت خوش فرمی برسد، چالش بزرگی در پیش دارد.
• این مدل پوست بیشتر از پوست ضخیم در معرض تشکیل رگه های عنکبوتی شکل خون و قرمزی التهاب قرار دارد.

البته برای افرادی که دارای پوست بینی نازک هستند، می توان با پیوند غشا میانی، ضخامت پوست بینی را افزایش داد که این کار نیز به یک منبع خون رسانی سالم نیاز دارد تا این پیوند دوام بیاورد.

پوست ضخیم نیز مزایا و معایب متعددی دارد که باعث می شود پزشک چالش های زیادی را در پیش رو داشته باشد.

از مزایای این نوع پوست در عمل زیبایی بینی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مشاهده اسکار بعد از عمل در روی این پوست به ندرت اتفاق می افتد.
• ناهنجاری ها و بدفرمی های ساختار بینی با این پوست پوشانده می شود.

اما این نوع پوست معایب بسیاری نیز دارد که عبارتند از:

• این نوع پوست باعث می شود که تمامی ظرافت هایی را که روی ساختار بینی انجام می شود، به چشم نیایند.
• معمولا در این نوع پوست، ساختار بینی غضروفی است که ساختار ضعیفی بوده و عمل بسیار حساس و خطرناک خواهد بود.
• نتیجه عمل ممکن است که طبق انتظار بیمار نشود و در مواردی ممکن است که بینی بدفرم شده و به مرور خطراتی برای بیمار ایجاد کند.
• دوره نقاهت بیمار با این نوع پوست بسیار بیشتر از بیمارانی با پوست نازک است.
• ممکن است که افرادی که پوست ضخیم دارند، بعد از عمل به بافت های زائد زیر پوستی مبتلا شوند. در این مورد پزشک از روش تزریق استروئیدهای زیرپوستی برای کاهش این بافت ها استفاده خواهد کرد که این روش درمان نیز تا زمانی که زخم ها و بافت های اضافی وجود دارند، ادامه خواهد داشت.
• وزن و بافت پوست ضخیم به غضروف بینی فشار وارد کرده و باعث تغییر فرم بینی می شود؛ بنابراین داشتن یک بینی متناسب و باثبات در افرادی که پوست ضخیم دارند، مشکل است.

البته پزشک جراح برای کاهش ضخامت پوست بینی، با برداشت لایه چربی از زیر پوست، ضخامت آن را کاهش می دهد؛ برای این کار دقت بسیاری لازم است و اگر چربی زیادی برداشته شود، خون رسانی به پوست با اختلال مواجه خواهد شد و فشارهای بعد از عمل باعث می شوند که پوست سیاه شده و بافت پوست از بین برود.

همان طور که مشاهده کردید، هر کدام از انواع پوست مزایا و معایب خاص خود را دارد؛ اما در صورتی که پزشک از توانایی و مهارت بالایی برخوردار باشد و بیمار نیز تمامی مراقبت های قبل و بعد از عمل را به خوبی رعایت کند، نتیجه عمل با هر دو نوع پوست موفقیت آمیز خواهد بود.

در هر حال افرادی که دارای پوست بینی ضخیم هستند، در صورتی که ساختار غضروفی بینی محکم و استوار باشد، نتیجه خوبی خواهند گرفت و در افرادی که پوست نازکی دارند، ظرافت و توانایی پزشک برای از بین بردن جای اسکارها و فرم دهی به ساختار استخوان بینی بسیار مهم است.