انتخابات 1400 - 1

امروز نهم آبان سال 99، حدود هفت ماه تا انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 زمان باقی مانده. تورم و معیشت مردم به دلیل سوء مدیریت مدیران و دولتمردان دولتی به شدت در وضعیت بدی قرار گرفته و ناامیدی به آینده در بین مردم بسیار پررنگ شده است.

آخرین انتخاباتی که در کشور برگزار شد، انتحابات مجلس دراسفند 98 بود که همزمان شد با اولین روزهای شیوع کرونا در ایران. انتخاباتی که با کمترین مشارکت (44 درصد در کشور و 22 درصد در تهران) مواجه شد و اصولگرایان، اکثریت قریب به اتفاق کرسی‌های مجلس را به دست آوردند. دولت حسن روحانی از پیروزی اصولگرایان اصلا خوشحال نبود و آماده‌ی کارزار با مجلسی می‌شد که ظاهرا تفکرات متضادی با دولت داشت. قالیباف، رقیب روحانی در انتخابات ریاست جمهوری 96 به عنوان رییس مجلس انتخاب شد و احتمال استیضاح روحانی یا فشار به دولت قوت گرفت اما... اما امروز که حدود شش ماه از استقرار نمایندگان جدید در مجلس می‌گذرد، تغییر خاصی در رفتار دولت دیده نمی‌شود و وضعیت معیشتی مردم از تورم گرفته تا شاخص بورس و قیمت دلار در بدترین وضعیت بعد از انقلاب قرار گرفته است.

چرا تغییری حاصل نشد؟ مگر اصولگرایان وعده‌ی تغییر در رفتار و مدیریت دولت نداده بودند؟

امروز حدود هفت ماه تا اتنخابات زمان باقی مانده و نسبت به کاندیداتوری افراد و موضع گیری جناح‌ها، اخبار ضد و نقیضی وجود دارد اما با توجه به فاصله‌ی زمانی نسبتا زیاد تا انتخابات، موضع قطعی از هیچ فرد و جناحی اعلام نشده است.

با توجه به موقعیت پیش آمده، پیش بینی بنده این است که اصلاح طلبان حضور خاصی در انتخابات نخواهند داشت به این صورت که یا اصلا کاندیدی معرفی نمی‌کنند یا حمایت مورد توجهی نخواهند نمود مانند اسفند 98 که با وجود معرفی لیست چون از شکست خود آگاهی داشتند، حمایتی از سوی بزرگان اصلاحات مانند سیدمحمد خاتمی انجام نشد. تنها روزنه‌ی امید اصلاحات، معرفی کاندیدای زن مانند ابتکار یا ملاوردی برای استفاده از سرمایه‌ی اجتماعی زنان خواهد بود که با توجه به معضلات این تصمیم و احتمال کم اثرگذاری آن، بعید به نظر می‌رسد دست به چنین کاری بزنند.

اما در در جبهه‌ی اصولگرایان به دلیل ناکارآمدی شدید دولت روحانی و پوچ بودن شعارهای مذاکره با امریکا و عدم مشارکت قشر خاکستری در انتخابات 1400 همانند 98، امید به پیروزی در انتخابات بالاست.

در میان اصولگرایان گروه‌های زیادی چشم به انتخابات 1400 دارند اما می‌توان همه‌ی آن‌ها را در دو گروه دسته بندی کرد، اصولگرایان سنتی و اصولگرایان انقلابی.

گروه اول اهل مصلحت سنجی های واهی، سازش، زندگی مجلل و مرفه، استفاده از مدیران پیر و مدیریت پشت میزی و گروه دوم اهل مقاومت، کار جهادی، مبارزه با فساد، زندگی ساده و استفاده از قدرت جوانان انقلابی هستند.

در انتخابات 1400، مردم انقلابی و پایبند به اعتقادات اگر دولتی انقلابی و به تعبیر حضرت آقا، جوان و حزب اللهی انتخاب نمایند به یاری خدا وارد عرصه‌ی جدیدی از تمدن سازی اسلامی و پیشرفت در زمینه‌های گوناگون خواهیم شد اما اگر اصولگرایان سنتی و پیر روی کار بیایند،‌ کار ناتمام دولت روحانی یعنی ناامیدی مردم از انقلاب و اعتقاد به ناکارآمدی آن، تمام خواهد شد. این گوی و این میدان...