مدیریت دارایی چیست ؟ ?

برای آشنایی با مفهوم مدیریت دارایی ابتدا باید بدانیم دارایی چیست و چه مواردی را شامل می‌شود. به طور کلی هر منبعی که ارزش اقتصادی داشته باشد و افراد یا شرکت‌ها بتوانند از این منبع منفعت و درآمدی در آینده کسب کنند، دارایی در نظر گرفته می‌شود.

تعریفی دقیق‌تر

به عبارت دیگر، دارایی‌ ها، همه‌ی اموال و حقوقی هستند که قابلیت تبدیل به پول نقد را داشته باشند. دارایی‌ها ممکن است ملموس (مانند ساختمان و زمین) و یا ناملموس (مانند برند یک شرکت، سرقفلی و حق اختراع) باشند و از نظر قابلیت نقدشوندگی، آن‌ها را به دو نوع دارایی جاری و غیر جاری تقسیم می‌کنند.

به دارایی‌هایی که در مدت زمان کوتاه قابلیت تبدیل به پول نقد را دارند، دارایی‌های جاری می‌گویند. مانند موجودی نقد و سرمایه‌گذاری‌های کوتاه مدت، ارزدیجیتال یا رمزارز ها . اما دارایی‌های غیر جاری به سرعت به پول نقد تبدیل نمی‌شوند و فرد یا شرکت معمولاً قصد نگهداری آن‌ها را دارد. مانند دارایی‌های ثابت ملموس (زمین، تجهیزات، ساختمان) و سرمایه‌گذاری‌های بلند مدت.

کاربرد مدیریت دارایی

مدیریت دارایی روشی سازمان یافته برای حفظ، بهبود و توسعه دارایی‌های مختلف یک فرد یا شرکت با روشی مقرون به صرفه است. اصولاً مدیریت دارایی دو تعریف کلی دارد.

یکی مربوط به امور مالی شرکت‌ها است و دیگری مربوط به خدمات مشاوره. در امور مالی شرکت‌ها، مدیریت دارایی فرآیندی است که دارایی‌های ملموس و نامشهود یک شرکت را نگهداری می‌کند و بهترین و بیشترین استفاده از دارایی‌های شرکت را سبب می‌شود.

مدیر دارایی سعی دارد دارایی‌های فیزیکی، مالی، انسانی و اطلاعاتی شرکت را به بهترین نحو به‌کار گیرد تا ارزش شرکت به حداکثر مقدار خود برسد.

مدیریت دارایی به‌صورت خدمات مشاوره به معنای سرمایه‌گذاری از طرف دیگران و به صورت غیرمستقیم است. در این مفهوم، مدیریت دارایی فرآیندی است که در آن یک فرد یا موسسه‌ی مالی از دارایی‌های مشتری با گذشت زمان نگهداری کرده و آن را توسعه می‌دهد. همچنین در عین حال ریسک آن را مدیریت کرده و کاهش می‌دهد.

نقش مدیر دارایی این است که با توجه به پارامترهایی از‌جمله استراتژی هر مشتری، مقدار ریسک فرد و شرایط مالی او، درباره نحوه برخورد با دارایی مشتری تصمیم‌گیری مناسبی انجام دهد.

مدیران دارایی تحقیقات دقیقی انجام داده و با استفاده از ابزارهای خرد و کلان تحلیلی و همچنین تجزیه و تحلیل آماری بازار سرمایه به دنبال هدف خود یعنی افزایش دارایی‌ مشتریان هستند. در ادامه به ابزارهای مدیریت دارایی مشاوره اشاره می‌شود.

صندوق‌ ها و انواع آن

سرمایه‌گذاری در صندوق‌ های سرمایه‌گذاری یکی از روش‌های غیرمستقیم سرمایه‌گذاری است. صندوق‌ها که عمدتاً توسط شرکت‌های معتبر یا بانک‌ها اداره می‌شوند، با تجمیع مبالغ کوچک افراد، وجوه جمع‌آوری شده را در حوزه‌های مختلف مثل ارز، طلا،‌ رمزارز ها یا حتی در یک پروژه سرمایه‌گذاری می‌کنند.

پلتفرم ترید جمعی ارزدیجیتال روپی هم مانند صندوق‌ها با به‌کارگیری مدیریت دارایی به دنبال آن هستند که ریسک سرمایه‌گذاری افراد را به حداقل برسانند و امکان بازدهی حداکثری را فراهم کنند. هر صندوق یک امیدنامه و اساسنامه دارد که آن را در اختیار مشتریان خود قرار می‌دهد و تمام اطلاعات مورد نیاز مانند استراتژی سرمایه‌گذاری صندوق، هزینه و کارمزدها، نرخ گردش پرتفوی و … در آن ذکر می‌شود.

موضوع صدور و ابطال در صندوق‌ها نیز مسئله‌ای مهم است که باید قوانین و مقررات آن مورد توجه سرمایه‌گذاران قرار بگیرد.

عمده صندوق‌های سرمایه‌گذاری به ۲ دسته کلی تقسیم‌ می‌شوند که عبارتند از: متمرکز یا غیر متمرکز

سبدگردانی

سبدگردانی یا مدیریت پرتفوی، دانش و مهارت انتخاب روش مناسب برای افراد در بازار سرمایه و حداقل کردن ریسک و حداکثر کردن بازدهی برای مشتریان است. از جمله تفاوت‌های سبدگردانی با صندوق غیرمتمرکز ارزدیجیتال یا ترید جمعی این است که برخلاف صندوق‌ها که دارایی‌های تعداد زیادی از افراد را مدیریت می‌کنند، سبد‌گردانی به صورت اختصاصی برای هر فرد انجام می‌شود و تنوع و آزادی عمل سبدها بیشتر از صندوق‌هاست.

یک سبد‌گردان با در نظر گرفتن مقدار سرمایه و سطح ریسک‌پذیری هر سرمایه‌گذار، سبدی از انواع اوراق بهادار برای وی تشکیل می‌دهد و با نظارت و پایش مستمر، آن را مدیریت می‌کند.