کامل یا ناقص ؟

روز سوم | انسان، در جستجوی کمال و تطابق با ایده‌ها و انتظاراتی است که گاهی به نظر می‌رسد خودش بر اساس آنها رقم خورده است. اما آیا این تصور درست است؟ آیا انسان قادر به دستیابی به کمال است یا خود کمال ناقصی است؟

گاهی احساس می‌کنیم که باید در همه‌ی جنبه‌ها، از جمله فهم و دانش، اخلاق و رفتار، به بی‌نقصی و کمال دست یابیم. اما آیا این انتظار ما با واقعیت انطباق دارد؟ آیا ما واقعاً قادر به کنترل و بهبود تمام جنبه‌های زندگی خود هستیم؟

در حقیقت، انسان به تنهایی یک موجود ناقص است. ما اشتباه می‌کنیم، از دست می‌دهیم، و ناکامی‌ها را تجربه می‌کنیم. این ناقصی‌ها، قسمتی از جذابیت و ثروت وجود انسان است. آنچه ما را انسانی می‌کند، این نوع ناقصی‌ها و پوچی‌هاست که ما را به جلب اهمیت و توجه دیگران می‌انجامد.

از جایی که کمال در دنیای فیزیکی و روانی انسان ناممکن به نظر می‌رسد، این اقرار به ناقصی و عدم کمال انسان می‌تواند به ما کمک کند تا با واقعیت بهتری در زندگی کنیم. این قبول ناکامی‌ها و ضعف‌ها می‌تواند زمینه‌ساز یادگیری، رشد، و ایجاد تغییر در خودمان شود. به عبارت دیگر، کمالیت در ناقصی‌هاست و نه در کمال.