سربازی عادی، امریه یا پروژه جایگزین؟

سوالی که زیاد پیش میاد اینه که اگر فردی شرایط امریه و گرفتن پروژه جایگزین رو داشت کدومش رو انتخاب کنه؟ این بحث بارها در گروه‌های مختلف دیدم مطرح میشه و حتی بعضی وقت‌ها کار به جایی میرسه که بعضی از دوستان با توجه به تجربه ای داشته اند ترجیح میدن سربازی رو به صورت عادی برن و بیخیال پروژه جایگزین بشن، به همین دلیل گفتم شاید نوشتن از تجربه خودم و مشاهداتم از دوستانم بتونه کمی برای کسی که در این سه راهی مونده مفید باشه.

پروژه جایگزین همون طرح نخبگی یا طرح شهید صیاد شیرازی هست.

این نوشته صرفاً نتیجه تجربه شخصی و مشاهداتم تا تیرماه 1403 هست و ممکنه چند سال دیگه این حرفا درست نباشه.

دوستانی دارم که هم از پروژه جایگزین استفاده کردند، هم امریه کردند و هم سربازی رو به صورت عادی رفتند، مشاهداتم رو به صورت زیر مینویسیم و همچنین خودم مدتی در این سه راهی بودم و راه پروژه جایگزین رو انتخاب کردم.

طرح جایگزین

در طرح جایگزین بعد از دریافت برگ سبز طرف حسابمون میشه داعا و سازمانی که باهاش پروژه داریم، داعا کار خاصی باهامون نداره و بخش بزرگی از کار ما به سازمان بستگی داره، پس در استفاده از طرح جایگزین خدمت مهم ترین عامل سازمان مربوطه هست.
در طرح جایگزین خدمت شاید تنها چالش علاوه بر انجام پروژه، کارهای اداری از قبیل هماهنگی با سازمان هست، به عنوان تجربه شخصی در بخش انجام کارهای اداری هیچ مشکلی پیش نیومد و همه چیز طبق روال پیش رفت، چندتا از دوستام رو هم که میشناسم همین وضع رو داشتند و به جز هماهنگی برای تعیین موضوع پروژه مشکل خاصی نداشتند و هماهنگی موضوع پروژه هم مسئله خاصی نبود و به راحتی کار رو پیش بردند.
در طرح جایگزین، اتمام سربازی منوط به تائید اتمام پروژه توسط سازمان هست و عدم تائید توسط سازمان باید با ارائه مستندات به داعا باشه و کشکی نیست! سازمان هم دنبال چالش با ما نیست و دوست داره پروژه تموم شه و زودتر حقوق ما رو قطع کنه! پس اگر سر به سر سازمان نزاریم اونم دلیلی نداره اذیتمون کنه، به همین دلیل نوشتن پروپوزال رو باید خیلی جدی بگیریم و دقت کنیم که حتما شروط مطرح شده در پروپوزال در مرحله اتمام پروژه انجام داده باشیم.
در این طرح زمان دست خودمونه! میتونیم ی روز کار کنیم ی روز نکنیم، اما باید اول گزارش 30% رو در اولین فرصت به سازمان بفرستیم و بعد از اون واقعا زمان دست خودمونه و از این لحاظ خیلی خوبه، حتی میشه یکی دوماه اصلاً کار نکرد و ماه سوم بشینیم پروژه رو جلو ببریم.
اتلاف وقت در طرح نخبگی بسیار کمه، چرا که کار ریموته و ما تصمیم میگیریم که چه مسیری برای به نتیجه رسوندن پروژه مناسبه، به همین دلیل میتونیم نوع یادگیری برای پروژه و انجام پروژه و زمان بندی رو خودمون انتخاب کنیم جوری که بهینه باشه.
اگر سازمان باهامون راه بیاد میتونیم موضوع طرح نخبگی رو اون چیزی رو انتخاب کنیم که قراره در آینده روش کار کنیم، حتی این موضوع میتونه یک موضوع لبه علم برای تحقیق باشه، یعنی میشه با یک تیر دو نشون زد.
به نظرم تنها ایراد طرح نخبگی قطعی نبودن کارهای اداریش از لحاظ زمان اجرا از قبیل تعیین موضوع، تصویب موضوع و سر و کله زدن با سازمانه و بقیه چیزاش واقعا آسونه، حتی آموزشیش اصلاً قابل مقایسه با آموزشی امریه و عادی نیست و بسیار آسونه.
مشاهده دیگه ای هم که داشتم اینه که این طرح (فقط رشته های مهندسی دیدم و بقیه رو نمیدونم) برای رشته هایی که نیاز بالایی دارن مثل مهندسی برق، مهندسی کامپیوتر، مکانیک و ... روند کار آسون تره و نیاز هم به شدت برای این رشته ها وجود داره، موضوعات مربوط به این رشته ها هم در سازمان ها زیاده و تنوع انتخاب موضوع بیشتره و درنتیجه کارمون برای تعیین موضوع آسون تره؛ البته با توجه به کاربرد نظامی چنین رشته هایی به احتمال بالا داعا اجازه نمیده که پروژه رو با سازمان های کشوری بگیریم و حتما باید با سازمان های لشکری بگیریم، از طرفی رشته های دیگه راحت تر میتونن با سازمان های کشوری از قبیل دانشگاه پروژه بگیرن ولی از اونطرف چون نیاز کمتره تنوع موضوع هم کم میشه، یک بده بستون در این مسئله وجود داره!
و تجربه دیگر هم اینکه آدما وقتی کارشون خوب پیش میره حال ندارن بیان از تجربه خوبشون بنویسن، ولی وقتی کارشون بد پیش میره و حقشون خورده میشه دوست دارن گوشی برای شنیدن صداشون پیدا کنن، در گروه های تلگرامی مرتبط با سرباز نخبگی هم این صداها رو میشنویم که البته خیلی ها هم حق دارن چرا که حقشون ضایع شده، ولی با مشاهداتی که داشتم در مقابل تعداد بسیار بیشتری وجود داره که اتفاقاً راضی بودن ولی دیگه حس نوشتن در مورد تجربشون رو نداشتن.
طول مدت گذراندن پروژه هم به عنوان سابقه کار به حساب میاد.

مقایسه امریه با سرباز نخبگی

برخلاف سرباز نخبگی امریه رو میشه بعد رد شدن مدت بیمه (اگر اشتباه نکنم شش ماه) از سمت شرکت، در همون شرکت امریه شیم، خوبیه امریه اینه که بعد از امریه شدن ما باید دوسال کار کنیم و درگیر روند اداری آنچانی مثل سرباز نخبگی نیستیم، ولی از اونطرف هم باید مثل کارمند خود شرکت سر ساعت خاصی بریم سر کار، آموزشیش هم به آسونی آموزشی طرح نخبگان نیس، ولی خوبیش اینه که یک پروسه کاملاً مشخص داره و بعد دوسال با قطعیت سربازیمون تموم شده.
اگر رشته ای هستیم که میدونیم نمیتونیم موضوع دلخواهمون رو انتخاب کنیم یا اینکه نمیتونیم از سازمان خوبی اعلام نیاز بگیریم شاید امریه گزینه بهتری باشه، من در گروه تلگرامی دیدم دوستانی قید طرح رو میخواستن بزنن و انصراف بدن و برن سراغ امریه، پس شاید موضوع و سازمان معیار مناسبی برای انتخاب بین امریه و طرح نخبگی باشه.
زمان گذراندن امریه هم به عنوان سابقه کار به حساب میاد.

سربازی عادی

سربازی عادی نسبت به امریه هم آموزشیش سخت تره، هم جز سابقه کار به حساب نمیاد و هم سختی های بیشتری داره، ولی میتونه زودتر از امریه و طرح نخبگی تموم شه و یک مسیر سر راست و مشخصه، همچنین در صورت استفاده از امریه و طرح نخبگی نمیشه از نامه عدم کاریابی برای آزاد کردن رایگان مدرک استفاده کرد چرا که امریه و طرح نخبگی جز سابقه کار به حساب میاد، ولی با اتمام سربازی به صورت عادی میشه از نامه عدم کاریابی استفاده کرد.
یکی از دوستانم که شرایط استفاده از طرح نخبگی داشت ولی چون عجله داشت رفت سربازی عادی و چون تو مناطق سخت بود 14 ماهه تموم کرد، این تصمیم هم کاملاً به شرایط فرد بستگی داره.
هر کدام از راه‌های بالا فواید و سختی های خودشو داره و انتخاب بین اونا کاملاً شخصیه، چیزایی که در مورد طرح جایگزین نوشته شد مربوط به تجربه شخصی و مشاهدات بوده ولی امریه و سربازی عادی فقط حاصل مشاهدات و برداشت ها شخصی هست و ممکنه اشتباهاتی در اون باشه.

امیدوارم این مطالب مفید باشه.

راه ارتباطی زیلینک