تاریخ ایران باستان (۵)

Ø رسیدن آریائی‌ها به فلات ایران

... از شواهد و قرآینی که در تاریکی و خلاهای استنادهای دقیق تاریخی قرار دارد می‌توان انگآشت که از اوایل هزاره‌ی سوم پیش از میلاد هجرت آریایی‌ها به ایران آغاز شد و گروه‌های بزرگ و کوچک به شکل‌های متفاوت طی دوهزار سال به فلات ایران سرازیر شدند؛ اقوام آریایی در این مهاجرت در نقاط مختلف پراکنده و با اقوام بومی وصلت می‌نمودند و در ایشان مستحیل گردیدند و این زیستن آریاییان در کنار بومیان بر زندگی و فرهنگ اجتماعی بومیان آثار چشمگیر نهاد تا آنکه سرانجام در هزاره‌ی اول پیش از میلاد مسیح آریائیان در سه گروه متمایز مادی، پارتی و پارسی منسجم گردیدند و غرب، شرق و جنوب ایران را در برگرفتند، اولین حکومت آریائی‌ها به نام ماد در غرب ایران تشکیل یافت.

همانگونه که پیشتر گفته شد در غرب فلات ایران حکومت‌های مهمی وجود داشتند، آریایی‌ها هنگام مهاجرت و ورود خود آرام‌آرام اما مستمر و مدام وارد قلمروی این حکومت‌ها شدند، ابتدا این اختلاط چنان نمود بارزی نداشت و آریایی‌ها در فرهنگ بومی جذب می‌گشتند و به زندگی می‌پرداختند اما بتدریج بر اثر ازدیان نیروی انسانی ایشان و ضعف حکومت‌های کهن غربی فلات ایران اثر آریایی‌ها در بین مردم بومی و حکومت‌ها مشاهده گشت تا آنکه جابجایی شگفت‌انگیز و بزرگ رخ داد و مخدومان آریائی جای خود را به خادمان بومی دادند و به علت زیادی جمعیت، نیروی جسمانی تبدیل به نژاد فائق در این فلات گردیدند و این بار بومیان آسیایی را بلعیدند و به نابودی کشاندند.

از شواهد تاریخی چنین استنباط می‌گردد که مهاجرت اقوام آریایی‌ که دسته‌های بزرگ و کوچک را شامل می‌گشت، گروه بزرگی را می‌توان تشخیص داد به نام "هند و اروپایی[1]" که به نام دیگر "هند و ژرمنی[2]" شهره شده‌اند؛ این نام از این جهت بر ایشان اطلاق گردید که آنان منطقه‌ای وسیع از هندوستان تا اسکاندیناوی را فرا گرفته‌اند و امروزه محققان در حوزه‌ی فرهنگ، تمدن، زبان و نژاد مردمان این گستره‌ی وسیع جغرافیایی اشتراکات فراروانی یافته‌اند. اما سرزمین این اقوام آریایی پیش از مهاجرت کجا بوده است باید گفت: سرزمین اولیه این اقوام در نواحی جنوب‌غربی استپ‌های روسیه بوده است یعنی جایی کمی پائنتر از دریاچه‌ی آرال و صحرای قراقوم و رشته کوه‌های آلتایی و هندوکش که مرز طبیعی میان فلات ایران و آسیای مرکزی است، نام این سرزمین در متون کهن آریایی‌ها "ایرانویچ" بوده است. اقوام هند و اروپایی از سرزمین‌های شمال شرقی فلات ایران حرکت کردند، آریائیان از رود سیحون گذشتند و خوارزم و سغد را در نوردیدند و سپس از فراز رود جیحون رد شدند و بلخ آمدند؛ در بلخ یک گروه بزرگ به دو شاخه‌ی غربی و شرقی تقسیم شدند، آن دسته‌ی غربی با گذر از شمال و غرب دریای خزر و قفقاز و دور زدن دریای سیاه داخل شبه جزیره‌ی آناطولی (آسیای صغیر) شدند، ایشان در ابتدای ورود در میان اقوام بومی "هوری" که حکومتی مهم داشت رخنه نمودند و چنانکه پیشتر آمد بتدریج از جهت زیادی جمعیت، نژاد غالب گردیدند و بدین ترتیب حکومت "میتانی" که آریایی نژآد بود را در هزاره‌ی دوم پیش از میلاد تشکیل دادند.... (ادامه دارد)

[1] Indo-European

[2] Indo-Germanic