چیستی و هستی اسطوره (۲)

پیکارهای عناصر اسطوره با یکدیگر پیکار با تقدیر است! قهرمان داستان باید با تقدير ستیزی عملا ثابت کند که تقدير محتوم* نیست و یا همواره محتوم نخواهد ماند و بداند که‌ قدرتی ناشناس مانعی بر سر راه او نهاده است که وی نمی‌شناسدش و به همین جهت آسمانی می‌داندش و تقدیر ازلی می‌نامدش.
پیکار قهرمان پیکاری سخت است اما هر اندازه سخت باشد و حتی از پیش محکوم به شکست، قهرمان به آن تن در می‌دهد. این قهرمان پیکارجو غالبا می‌میرد ولی مرگش بر خلاف انتظار نومیدمان نمی‌کند بلکه از مرگش هم وحشت‌زده می‌شویم و هم شادمان! زیرا مرگ قهرمان الهام‌بخش این مژده و بشارت است که از چنگ و بند تقدیر کور می‌رهیم یا روزی خواهیم رَست؛ بدین جهت از نمایش تراژدی که نمایش مصیبت آدمی است به گفته‌ی "آندره بونار*" لذت می‌بریم.

نگاه کنید به: ستاری، جلال. (۱۳۸۵) جهان‌اسطوره‌شناسی | اسطوره‌ی ایرانی. تهران. نشر مرکز. ص ۱۱_۱۲
?
*محتوم: حتمی و ناگزیر
*Andrew Bonar

? شرح تصویر: تندیس زاری رستم بر پیکر سهراب  اثر محمدحسین ماموریان واقع در آرامگاه فردوسی.

در لینک زیر "چیستی وهستیاسطوره(۳)" را نیز مطالعه فرمایید.