کوتاه نوشته‌های زن؛ زندگی، آزادی(۳)

در تاریخ؛ دوران نوسنگی، دوران سلطنت [نه حکومت] زنان است و خدایگان‌های ستایش شونده الهه‌های مادر بودند؛ این زمان طلایی‌ترین دوران زیست زنان و مردان در کنار یکدیگر است، این دوران عصر همکاری متوازن و متعادل میان زن و مرد مبتنی بر نسبت برابری است و دورانی بلند یعنی نزدیک به سی‌هزار سال به درازا می‌کشد؛ در این دوران با توجه به تقسیم و البته تفکیک وظایف/مشاغل میان زن و مرد هرگز هیچ‌یک توان قبضه کردن تمام قدرت‌ها را نداشتند و نتیجتا دیگری در سایه نمی‌رفت و یا به بندگی و بردگی کشیده نمی‌شد.

از دوران پارینه‌سنگی تا عصر آهن زن و مرد با انصاف و برابری‌خواهیِ نسبی، وظایف و تکالیف را بین خویش قسمت می‌کردند اما از آن دوران به بعد تاریخ مناسبات زن و مرد پر از نزاع و ستیز می‌گردد زیرا مرد می‌کوشد تا زن را از میدان بدر کند و فرمانروای یگانه گردد پس رابطه دو سویه‌ی ایشان آسیب می‌بیند و دوران پدر سالاری مطلق شروع می‌شود. (نگاه کنید به: ElizabethBadinter, L'un es l'autre, Des relations entre hommes et femmes. 1986, P: 98_99) در نظام پدرسالاری زنان اندک‌اندک حکم اموال را می‌یابند و خریده و فروخته می‌شوند و مردان بر آنان به چشم کالای خویش می‌نگرند. خصلت جامعه‌ی پدرسالاری [به مفهوم مطلق کلمه] ضبط سفت و سخت مناسبات جنسی زن است؛ دغدغه‌ی مرد احتمال زناکاری زن است و تصور اینکه وی نام و اموالش را به فرزندی اعطا کند که خون بیگانه در رگ‌هایش جاری است چنان ترس و دهشتی بر می‌انگیزد که مرد بدترین سخت‌گیری‌ها را در قبال زن جاری می‌نماید تا متحمل چنین خواری و سرشکستگی‌ای نشود. (نگاه کنید به: ستاری، جلال. ۱۳۹۸ کتاب سیمای زن در فرهنگ ایران. ص۹)

در لینک زیر کوتاه نوشته‌های زن؛ زندگی، آزادی بعدی را نیز مطالعه فرمائید.