بید مجنون در تمام عمر سر بالا نکرد!

یک زن عاقل از همان ابتدای رابطه تمام انرژی خود را صرف نگه داشتن شخص مقابل نمی کند. آرام آرام گام بر می دارد و ذره ذره از شایستگی های خود را در قبال توانمندی های  طرف مقابل نشان می دهند. زن ها برای داشتن یک عاطفه پیوسته نیازمند اعتماد هستند. اعتماد بنای مهم و سترگی در ذهن زن هاست. نبودن اعتماد برای یک زن به معنی عدم صداقت است. و صداقت اصلی ترین پایه شکل گیری علاقه در دل یک زن است.  وقتی زنی نتواند با مردی صادق باشد، هرگز عاشق او هم نخواهد شد.

وقتی مردی برای حضور در دل یک زن تمام دارایی های شخصیتش را رو می کند، و در همان ملاقات های اولیه گرمای خود را صرف جذب او می نماید، یک زنگ خطر برای زن روشن می شود. او خوب می فهمد کسی که از هر راهی برای ورود به قلبش استفاده می کند، ممکن است بعد از دریافت اذن دخول  با پیکری سرد و بی رمق وسط میدان قلبش ایستاده و با اخم نگاهش کند.

زن خوب می داند وقتی چنین مردی را به دلش راه دهد، با رخ سیاهِ وابستگی کمرشکنی روبه رو خواهد شد. می داند این مردان برای حیات روح پر نشاط او «سم مهلکی» هستند. سمی که اگر در خون روحش بماند، حاصلی جز آشفتگی و پریشانی نخواهد داشت. شیفتگی این مردان مثل درخت بید مجنون بی حاصل است و تنها نام زیبایی دارد.

زن ها خوب می دانند که رابطه ای سمی، چشم انداز جذابی ندارد. پس وابستگی بی حاصل را رها کرده و به سرعت این مردها را از میدان اصلی قلبشان به کوچه پس ها و سپس به بیابان های اطراف سوق می دهند.

زن ها می دانند که اگر مردی قرار است بیاید و بماند، باید به غنای شخصیت آن ها کمک کند. نه اینکه ضعف های خودش را در دامان او پنهان کند و از روحیه لطیف او برای تامین قدرت طلبی از دست رفته اش استفاده کند.