تابوی پریودی

نمیدونم از کجا باید شروع کنم اولش خواستم از این پویش در حمایت از این تابو شکنی چشم پوشی کنم اما بعد گفتم نه شاید بعنوان یک زن کم ترین کاریه که میتونم برای خودمون انجام بدم...

ماه پیش که فصل امتحانات بود هم باید سرکار میرفتم و هم باید واسه امتحانات اماده میشدم فشار زیادی واقعا بهم متحمل میشد واسه همین گاه و بی گاه میزدم زیره گریه طوریکه به خودم گفتم انگار پریودم انقدر گریه میکنم و فردا صبحش پریود شدم و تازه بیشتر متوجه ی خودم شدم وقتی پریود میشم به شدت ادم حساس و زودرنجی میشم و با کوچیک ترین حرفی ممکنه واکنش نشون بدم یا بزنم زیره گریه و به شدت سر درد میگیرم که فقط با مسکن بر طرف میشه... جداً باید توی همه ی کشورا روزی که خانما پریود میشن و بدون اینکه خودشون مرخصی بخوان بهشون مرخصی داده بشه چون واقعا توی این تایم دردای به شکلای مختلف درگیر میشیم از دل درد که طبیعی ترین درده و پا درد و کمر درد و سر درد و تازه عصبی شدن و حساس شدنم بهش اضافه کنین شما ببین زنها چه قدرتی دارن که هر ماه با این همه درد مواجه میشن تازه اگر ماهی پریود نشن به جای خوشحال شدن کلی استرس میگیرن و باید دکتر برن و جویای احوال خودشون بشن...

یادمه وقتی سنم کمتر بود وانقدری خجالت میکشیدم واسه ی اینکه کسی متوجه نشه پریودم حتی مادر و خواهرم

الکی ادای نماز خوندن و در میووردم چمیدونم جا نماز و میزاشتم توی اتاقم یا به هر نحوی نشون میدادم که یعنی پریود نیستم چه قدر استرس همین موضوع میتونه برای دختربچه ی 14.15 ساله سهمگین بوده باشه اگه روزی دختر دار شدم حتما زمانیکه پریود میشه و به پدر و برادراش میگم که بیشتر هوای دختر و خواهرشون و داشته باشن بیشتر از قبل بهش محبت کنن و حتی خودش باید توی این موقعیت بیشتر هوای خودشو داشته باشه به خودش سخت نگیره هر چه قدر که دلش خواست بستنی و شکلات و پیتزا و هر خوراکی که دوست داره بخوره ٬راحت و هر چه قدر که دلش میخواد بخوابه و ....

توی نوشتن این متن به قصد از کلمه ی پریود نه حتی عادت ماهانه زیاد استفاده کردم خواستم قبل از هر کسی این کلمه و برای خودم جا بندازم و برام عادی جلوه کنه اولش خواستم شروع کنم به نوشتن این متن واقعا برام سخت بود ما حالا حس بهتری دارم دلم میخواد روزی بیاد که این موضوع امری عادی در همه ی کشورا باشه.

در نهایت ٬ باید به این نکت توجه کنیم که پریودی یک واقعیت طبیعی است و همه زنان از ان باید اگاه باشند و بعنوان یک بخش از زندگی خودشون در نظر بگیرند.با بیشتر شدن اگاهی و شناساندن فضای بازتر برای صحبت کردن در مورد تابوهایی مانند همین موضوع ٬ میتونیم به ایجاد فرهنگی جدید در جامعه کمک کنیم که بر مبنای حمایت از حقوق زنان در جماعه شکل میگیرد. پس بهتر است به جای پنهان کردن چیزی که طبیعی است٬ با اگاهی و اموزش ٬به دیگران کمک کنیم تا درک بهتری از این موضوع قرار بگیرند و احساس راحتی بیشتری در مورد صحبت کردن درباره ی ان داشته باشند. در نهایت ٬ با پذیرش و قبول این واقعیت طبیعی ٬ میتوانیم به خودمان و دیگران کمک کنیم تا از زندگی خود لذت بیشتری ببریم و از تابوهای غیر ضروری آزاد شویم.