نسبت دادنِ لیلیت به زنانِ برابری خواه، ظلمی آشکار.

لیلیت کیست؟

این مطلب از نگاه یهودیان است و نویسنده صحت این موضوع را کاملا رد می‌کند:

یکی از الگوهای کهن انسانی، یکی از مهم‌ترین و شاید از پایه‌های نخستین اجتماع انسان‌ها، به «لیلیت» و «آدم» برمی‌گردد. لیلیت نخستین زنی بود که همراه با آدم آفریده شد و در آفرینش او نیز یک برابری کامل وجود داشت. نخستین زن، حوا نبود؛ لیلیت بود که هم‌چون آدم از خاک آفریده شد و هرگز نمی‌خواست در برابر آدم، سهم کمی از شرایط یک انسان را داشته باشد.لیلیت، هم‌چون آدم از خاک ساخته شد و بیشترین شباهت را با او داشت؛ این برابری او را از فرمان‌برداری آدم باز داشت. لیلیت، پس از مشاجره با آدم بر سر جایگاهش در تولید مثل و لذت جنسی، وی را ترک می‌گوید.

در قصه‌ی آفرینش به روایت کتاب یهودیان آمده است «و یهوه گفت: خوب نیست آدم تنها باشد؛ به جهت او یاوری مناسب خواهم ساخت … و سپس یهوه از دنده‌ای که از آدم گرفته بود؛ زنی ساخت و او را بر آدم آورد.» این داستان آفرینش حوا است؛ زیرا پیش از او زنی که از آن با نام لیلیت یادآور شدیم، آدم را رها کرده بود و نمی‌خواست زیردست آدم باشد و یا هنگام آمیزش جن*سی در زیر آدم قرار بگیرد.

لیلیت، پس‌ازآن که خودخواهی‌های آدم را دید، نزد خدا رفت و گفت؛ من با او برابر هستم پس نمی‌خواهم با من رفتاری صورت بگیرد که شأن مرا نزد او کمتر نشان بدهد. این ماجرا، بیش از هر چیزی ریشه در شیوه آمیزش جنسی داشت. آدم گمانش بر این بود که لیلیت برای او آفریده شده است و باید تحت امر او باشد؛ یعنی هنگام آمی*زش نیز او تسلط بیشتری بر لذت‌یابی داشته باشد.

آدم، با این کار خود لیلیت را آزرده ساخت و لیلیت از بهشت رفت. پس‌ازآن آدم پشیمان شد و از خدا خواست تا او را بازگرداند اما لیلیت، نپذیرفت و خدا نیز از او ناراضی شد. این کار لیلیت، بعدها و در اساطیر دینی، به او هویتی را داد که امروز آن را شیطان می‌نامند. هرچند شیطان موجود دیگری است که بعدها با لیلیت ازدواج می‌کند و آن‌ دو باهم سبب اخراج آدم و حوا از بهشت می‌شوند؛ زمانی که لیلیت به همکاری شیطان، خود را در هیئت ماری درآورده و در باغ می‌رود، حوا را فریفته و میوه ممنوع را به او می‌خوراند.