خوانده ام

دلبستگی هایم به او را ناگهانی خوانده ام

چشم مرغوب رخش را ارغوانی‌خوانده ام

همدم دردش شدم دردش کشیدن دارد و

درد و و آزار دلم را آسمانی خوانده ام

فکر کن مرهم به زخمی باشد اورامصلحت

پاسخ هر زخم او را مهربانی خوانده ام

درد من‌در پیله هایم مانده و دردش بسی

تنگیِ چون پیله را من زندگانی‌ خوانده‌ ام

درد من از سینه ام بیرون زده با التهاب

رشد این یک ریشه را من جاودانی خوانده ام

#داود_شمسی