شورا محوری یا رئیس محوری؟

سازمان نظام مهندسي كشاورزي و منابع طبيعي جمهوري اسلامي ايران براساس قانون مصوب سال 1380 مجلس شورای اسلامی تشکیل شده است براساس قانون سازماني است غير دولتي با استقلال مالي و شخصيت حقوقي مستقل که در مرکز توسط شورایی متشکل از 15 نفر و در استانها توسط شورای متشکل از 11 نفر اداره می شود
در استانها ترکیب این یازده نفر را هفت عضو انتخابی و چهار عضو انتصابی تشکیل می دهند . ساز و کار انتخاب 7 عضو انتخابی بدین ترتیب می باشد که در پایان هر دوره چهار ساله انتخابات برگزاری و از بین داوطلبان عضویت در شورا با انتخاب اعضا آن سازمان در استان، هفت نفر برگزیده و در کنار چهار نماینده انتصابی از سوی سازمان های دولتی قید شده در قانون ، ترکیب نهایی شورا یا به عبارتی هیات مدیره سازمان نظام مهندسی هر استان را تشکیل می دهند.
شورای نظام مهندسی هر استان در بدو شروع فعالیت خود در هر دوره از بین خود هیات رئیسه شورا شامل رئیس، نایب رئیس دبیر و خزانه دار را انتخاب میکنند
با تعیین رئیس توسط شورا و صدور حکم توسط وزیر جهاد کشاورزی فرد انتخابی به عنوان رئیس مسئولیت اجرایی در سازمان را برعهده گرفته و موظف است تابع سیاست گذاری و برنامه ریزی شورا در راستای عمل به ماموریت های تعیین شده طبق قانون عمل نماید
در یک بررسی کلی از 5 دوره فعالیت این سازمان میتوان این ارزیابی را داشت که نقش شوراها در مدیریت و اداره سازمانها جنبه تشریفاتی همواره داشته و به نوعی رئیس محوری در این سازمان حاکم می باشد و عملکرد سازمان ها در هر دوره متاثر از سلیقه و تلقی رئیس سازمان در آن دوره از ماموریت برعهده رقم خورده است
در چرایی بروز این وضعیت می توان به دلایل زیادی اشاره کرد اما به عنوان شخصی که در طول این 20 سال هم عضویت در شورا را تجربه و هم به عنوان کادر اجرایی از نزدیک با مسائل و مشکلات این سازمان درگیر بوده ام اصلی ترین دلیل بی خاصیتی شوراها در اداره سازمان را عدم کنشگری فعال صنوف مهندسی ذی نفع در سازمان می دانم.
اذعان و اعتراف دارم تا زمانی که از بیرون میزان بی تفاوتی شورای مستقر را نسبت به موضوعات جاری در سازمان لمس نکرده و مناسبات و مصائب اعضا با سازمان را از جایگاه یک عضو شاهد نبوده و به قولی راه رفتن با کفش اعضا را تجربه نکرده بودم در این حد نسبت به تشکیل شورایی با حضور نمایندگان گروه های کاری ذی نفع در سازمان، توجه و اصرار نداشتم (در ادوار گذشته شخصا در تلاش برای حضور نام ها و عنوان ها در ترکیب شورا بودم) اما برای دوره پیشرو با تغییر رویکرد؛ در پی جریان سازی و تبیین این پارادایم هستم که ترکیب شورای نظام مهندسی در استانها را می بایست نمایندگان گروه های مهندسی ساختار یافته در سازمان ( مهندسین مشاور، ناظر، پیمانکاران، مراکز خدمات غیر دولتی،عرضه کنندگان نهاده های کشاورزی انجمن های صنفی گلخانه داران ، آبیاری و ...) که منافع فردی و گروهی آنان تحت تاثیر جهت گیری ها و عملکرد سازمان قرار می گیرند، شکل دهند ( همانطور که حاکمیت به عنوان بحشی از جامعه ذی نفع در این سازمان، در قانون برای خود عضو انتصابی در نظر گرفته است، اشخاص حقیقی و حقوقی عضو سازمان نیز باید با رفتاری توسعه یافته و بدور از هیجانات کاذب در چارچوب گروه های کاری می بایست نمایندگان خود را در شورا داشته باشند) تا با حاکم شدن روحیه مطالبه گری در شورا ضمن تغییر رویکرد از رئیس محوری به شورا محوری ، ملاحظات صنفی و جمعی اعضا معیار و ملاک سیاست گذاریها و جهت گیری های کلان در این سازمان قرار گیرد.
بر این اساس امیدوارم این رویکرد در انتخابات پیشرو مورد توجه دوستان و همکاران قرار گرفته و هر صنف ضمن تعیین رسمی نماینده یا نمایندگان خود در یک گزینش درون صنفی، بتوانند در یک کارزار تشکیلاتی و مترقی در ائتلاف با صنوف دیگر، شورای از نمایندگان غالب صنوف ذی نفع با رعایت تنوع در تخصص و توزیع جغرافیایی را برای دوره ششم مستقر نمایند.