کعبه ی میان دامنت

قصه به قصه خواندنت

هجومِ هجمه های درد

به وقتِ شب نماندنت .

حسرت بوسه های تر

به کعبه گاهِ دامنت .

به می شکاندن از سر

لب بر لبش نهادنت

به من ، به تو ، به غم

به نام فاسقان

به تکّه های جانِ من

به جانمازِ عاشقان

که غم خدایِ من نبود

جوانه زد نگاهِ تو

به برکه گاهِ صادقان

.