ارز دیجیتال Cryptocurrency و تاریخچه آن

واژه ارز دیجیتال برگردان پ ارسی واژه انگلیسیcryptocurrency است. این واژه از دو عبارت crypto به معناي رمز و currency به معناي ارز تشکیل شده است. به همین دلیل گاهی از معادل رمزارز، ارز رمزگذاري شده یا ارز رمزینه براي این مفهوم نیز استفاده می شود. ارز دیجیتال در واقع یک شکل الکترونیکی از پول است که به صورت رمزنگاري شده در اینترنت از یک آدرس به آدرس دیگر انتقال داده می شود . اطلاعات مربوط به مالکیت ارز دیجیتال و تراکنش ها بر روي دفترکل توزیع شده یا ledger Distributed قرار دارد .این شبکه اطلاعات مذکور را در اختیار عموم قرار می دهد و همه کاربران میتوانند سابقه تراکنش ها را ببینند.

تاریخچه ارزهاي دیجیتال

ریشه هاي ارز دیجیتال به ایجاد شرکت دیجیکش در اواخر دهه 90 میلادي توسط دیوید چاوم برمی گردد. دیجیکش که در آن از علم رمزنگاري استفاده شده بود، بستري براي بانک ها فراهم می کرد تا به وسیله آن قابلیت انتقال ارزش به صورت الکترونیکی فراهم شود. یکی از اولین ها اي-گلد با پشتوانه طلا در سال 1996 ایجاد شد. یکی از پو ل هاي دیجیتال مطرح دیگر Reserve Liberty بود که در سال 2006 به وجود آمد.

این سرویس به کاربران اجازه می داد تا پول دلار یا یوروي خود را به Reserve Liberty تبدیل کرده و بتوانند آن را آزادانه با دستمزد 1 ٪بین یکدیگر رد و بدل کنند. هر دوي این سرویس ها متمرکز بوده و براي استفاده در پول شویی شهرت داشتند. همین امر سبب شد تا دولت آمریکا هر دو سرویس را تعطیل کند. گسترش تازه ارز رمزي علاقه به استفاده مجدد از پول هاي دیجیتال را افزایش داده است. این امر با معرفی بیت کوین در سال 2009 همراه بود که آن را به بزرگ ترین و موردِ قبول ترین پول دیجیتال تبدیل کرد. نقطه قوت بیتکوین در برابر سایر نمونه هاي پیشین استفاده از فناوري دفتر کل توزیع شده بود. در چند سال گذشته ارزهاي دیجیتال زیادي معرفی و عرضه شده اند. در حال حاضر بیش از 3000 ارز دیجیتال خصوصی و عمومی در بازارهاي جهانی تجارت می شود.

تفاوت ارزهاي فیات و ارزهاي دیجیتال

ارزهاي فیات (مانند ریال و دلار و ...) توسط بانک مرکزي هر کشور منتشر می شود. پشتوانه این پول ها معمولا اقتصاد آن کشور و در گذشته ذخایر طلاي آن کشور بوده است. اما ارز دیجیتال این گونه نیست و بیشتر آنها بدون هر نوع پشتوانه فیزیکی منتشر میشوند. البته استثناهایی وجود دارد که پشتوانه آنها دلار، یورو، طلا و ... می باشد (مانند tether که پشتوانه آن دلار آمری کاست). دومین تفاوت پول فیات با ارز دیجیتال به ساختار تراکنش آنها مربوط میشود. در تراکنشهاي آنلاین بین دو نفر، یک واسطه (معمولا) بانک وجود دارد که بر آن نظارت می کند. اما نقل وانتقال ارز دیجیتال بین دو نفر به صورت همتا به همتا صورت میگیرد. به جاي وجود یک نهاد واسطه مرکزي. درستی تراکنش در ارز دیجیتال توسط شبکه اي از کاربران که بر روي شبکه آن ارز حضور دارند تایید میشود. بازگشت ناپذیري تراکنش هاي ارز دیجیتال سومین تفاوت است. در حالت عادي و در خریدهاي آنلاین، در صورت بروز مشکل و یا اعتراض پرداخت کننده، امکان پیگیري و کنسل کردن تراکنش وجود دارد. اما تراکنش در ارزهاي دیجیتال این طور نیست و در صورت انجام دیگر بازگشت پذیر نخواهد بود. حفظ هویت کاربر تفاوت بعدي است. در تراکنشهاي معمول آنلاین، هویت کاربر احزاز می شود، اما در ارزهاي دیجیتال هویت کاربر محفوظ میماند. البته هر از گاهی اخباري در زمینه احتمال شناسایی هویت کاربران در این فضا نیز منتشر میشود. همچنین کارمزد تراکنش هاي ارز دیجیتال پایینتر از شیوه معمول بوده و یا حتی گاهی صفر است. حفظ هویت کاربر، عدم نیاز به واسطه، کارمزد پایین و سرعت بالاي انجام تراکنش از مهم ترین مزایاي ارزهاي دیجیتال به شمار میرود.