? درباره کارکرد قرارداد هوشمند در بلاکچین بیشتر بدانیم ?

?قراردادهای هوشمند به عنوان مقدمه‌ای بر فناوری بلاک چین، نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند. این قراردادها به به شیوه‌ای سازمان یافته تر عمل کرده و ایمنی بیشتری برای داده‌ها فراهم می‌کنند. قراردادهای هوشمند برنامه‌ها یا پروتکل‌های رایانه‌ای برای تراکنش‌های خودکار هستند که در یک بلاک چین ذخیره می‌شوند و در پاسخ به شرایط خاصی اجرا می‌شوند. به عبارت دیگر، قراردادهای هوشمند، اجرای توافق‌ها را به‌طور خودکار انجام می‌دهند.

?طبق تعریف «نیک سابو»، دانشمند علوم کامپیوتر آمریکایی که در سال 1998 ارز مجازی به نام «بیت گلد» را ابداع کرد، قراردادهای هوشمند پروتکل‌های تراکنش رایانه‌ای هستند که شرایط قرارداد را اجرا و تراکنش‌ها را قابل ردیابی، شفاف و غیر قابل برگشت می‌کنند.

?تاریخچه قراردادهای هوشمند به دهه ۹۰، زمانی که یک مهندس کامپیوتر به نام «وی دای» Wei Dai، متنی در زمینه یک نظام گمنام وام‌دهی با اوراق قرضه قابل بازپرداخت و مالیات ناچیز، با عنوان اعتبارات گمنام نوشت، بازمی‌گردد. پس‌ازآن «زابو» Szabo، با بررسی قابلیت‌های قراردادهای هوشمند، پیشنهاد استفاده از رمزنگاری در جهت بهبود امنیت قراردادهای هوشمند را مطرح کرد.

?او قرارداد هوشمند را «مجموعه‌ای از تعهدات به شکل دیجیتالی، شامل پروتکل‌هایی که طرفین به‌واسطه آن‌ها به تعهدات خود عمل می‌کنند» تعریف کرد. در مثالی مشهور، زابو قراردادهای هوشمند را با دستگاه‌های فروش خودکار مقایسه می‌کند؛ دستگاه‌ها سکه (پول) دریافت می‌کند و طی یک فرایند ساده، در قبال آن، محصول موردنظر را تحویل می‌دهد.

?ایده اولیه قرارداد‌های هوشمند، کاهش مداخله‌ انسانی در انعقاد قراردادها و کاهش هزینه‌های آن بود. زابو معتقد بود اشخاص ثالث قابل اعتماد، حفره‌های امنیتی مبادلات هستند. از نظر او مشکل اعتماد به شخص ثالث واسط حتی در خصوص پول‌های رایج امروزی نیز مصداق دارد. راهکار زابو برای حل این مشکل، به کارگیری قراردادهای هوشمند بود. این کار با کنار گذاشتن رویه سنتی و بهره‌گیری از امکان‌های پرشمار بلاک‌چین شیوه‌ای نو در انعقاد قراردادها به‌وجود آورد.

در ققنوس بخوانید:

https://b2n.ir/n86607