مقایسه صرافی های متمرکز و غیرمتمرکز ارز دیجیتال

در سالهای گذشته صرافی های ارز دیجیتال مانند بایننس و کوین‌بیس، موجبات معرفی این صنعت نوپا را به عموم فراهم کردند. اما در سالهای اخیر، صرافی‌های غیرمتمرکز مانند Uniswap به عنوان جایگزینی با شفافیت و دسترسی بیشتر برای تجارت ارزدیجیتال پدید آمدند.

صرافی‌های متمرکز ارزدیجیتال یا CEXها واسطه‌ای مورد اعتماد هستند که توسط یک شرکت اداره و مدیریت می‌شوند. آنها از طرف مشتریان تراکنش‌های ارزدیجیتال را انجام می‌دهند و از وجوه سپرده‌گذاری مشتریان نگهبانی می‌کنند.

اما صرافی‌های غیرمتمرکز یا DEXها به جای اینکه به عنوان یک واسطه عمل کنند، بر روی یک پروتکل رایانه‌ای اجرا می‌شوند که به طور خودکار مبادلات ارزدیجیتال را مطابق با شرایط تعیین شده توسط کد مدیریت می‌کنند.

ما در این مطلب قصد داریم تفاوت‌های کلیدی بین صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز را مقایسه کرده و  به بررسی نکات مثبت و منفی هر دو پلتفرم بپردازیم. با ما همراه باشید.

شناسایی مشتریان:

– صرافی های متمرکز ارز دیجیتال ملزم به اجرای قوانین نظارتی هستند و اطلاعات کاربران را شناسایی و برای جلوگیری از پولشویی بررسی می‌کنند.

– بزرگترین مزیت صرافی‌های غیرمتمرکز، ناشناس بودن کاربران است. کاربران تنها با داشتن یک کیف‌پول ارزدیجیتال می‌توانند در اکثر DEXها معامله کنند.

امنیت سرمایه مشتریان:

-کیف‌پولهای صرافی‌های متمرکز حضانتی هستند و وظیفه نگهداری از دارایی‌های کاربران و کلید خصوصی آنها به عهده صرافی است.

– مزیت کلیدی صرافی‌های غیرمتمرکز، عدم نیاز آنها به کلید خصوصی کاربر است. البته این مزیت باعث امنیت بیشتر رمزارزها نمی‌شود و احتمال حمله سایبری و کلاهبرداری در هر دو صرافی وجود دارد.

هزینه‌ها:

– صرافی‌های متمرکز، شرکت‌های بزرگی هستند که صدها کارمند دارند و مجموعه‌ای از خدمات و محصولات را مدیریت می‌کنند. به این دلیل معمولاً کارمزد بالایی دارند.

– صرافی‌های غیرمتمرکز در تلاش‌اند تا هزینه‌های عملیاتی را برای شرکت و کاربران پایین نگه دارند. DEXها در اصل از کاربران کارمزد تراکنش نمی‌گیرند، بلکه کاربران هزینه‌های ماینینگ را به اپراتورهای شبکه پرداخت می‌کنند.

منبع: CoinGraph.ir