internet of value و internet of information

دوره ی دوم اینترنت یعنی internet of value از سال 2009 که یه شخصی به نام ساتوشی ناکاماتو یه سیستم پولی الکترونیکی نظیر به نظیر ،(بیت کوین) رو راه اندازی کرد شروع شد و ما تا اون روز ، در عصر اینترنت اطلاعات (internet of information) زندگی می کردیم.

دوره ی اول به میلیاردها نفر در سراسر جهان کمک کرد تا به صورت آنلاین ارتباط برقرار کرده و همکاری کنن. اما اینترنت فقط برای انتقال اطلاعات طراحی شده و برای پرداخت های همتا به همتا (peer-to-peer payment) طراحی نشده. یا مثلا برای محافظت و انتقال چیزهای با ارزش مثل پول، زمین یا دسترسی به مالکیت خصوصی طراحی نشده و حداقل یه واسطه ای لازمه همیشه. ولی الان دیگه به لطف بلاک چین همه ی اینا بدون واسطه و به راحتی ممکنه..

به بلاک چین پروتکل اعتماد (Trust Protocol) هم میگن. چرا ؟

چون دو نفر که اصلا هم دیگرو نمیشناسن و میتونن خیلی راحت بیزینیسشونو باهم انجام بدن و اصن نیازیم نیس همو بشناسن چون به لطف بلاک چین به هم اعتماد دارن.

در گذشته هزینه های معامله برای پرداخت های کوچیک خیلی زیاد بود. در سال 1993 ، یه ریاضیدان به نام دیوید چوم (David Chaum) راه حل جدیدی به نام eCash ارائه داد. eCash یک سیستم پرداخت دیجیتال بود. پرداخت های ناشناس آنلاین و ایمن ، حتی پرداخت های کوچیک مثل پنی (pennies) رو هم امکان پذیر می کرد. همه چی داشت خوب پیش میرفت حتی مایکروسافت (Microsoft) و نت اسکیپ (Netscape) هر دو می خواستند eCash رو تو مرورگرهای خودشون قرار بدن. ولی خریدارای آنلاین اونموقع بین امنیت و راحتی، راحتیو ترجیح میدادن و نتیجش شد ورشکست شدن شرکت Chaum در سال 1998.

همون موقع ها ، یکی از همکاران Chaum ، به نام نیک سابو (Nick Szabo)، مقاله ای کوتاه نوشت و درمورد این مشکل توضیح داد. او آن را پروتکل خدا (God Protocol) نامید.

حالا چرا این اسم رو انتخاب کرد ؟

تشبیهش اینجوری بود که میگفت خداوند در این مورد ، شخص ثالث مورد اعتماد تو معاملات هست . خدا با همه رفتار منصفانه ای خواهد کرد و اسرار کسی رو فاش نمی کنه. ولی در حال حاضر چون همه چی با واسطست هیچکدوم اون واسطه ها نمیتونن مثل خدا عمل کنن.و بخاطر همین مسائل هم در سال 2008 سقوط بازارهای مالی اتفاق افتاد و معلوم شد که این واسطه ها رفتار درستی ندارن. و تو همین بحران بود که ساتوشی ناکاماتو سیستم پولی جدیدی رو ارائه داد.

نظیر به نظیر بود ، هیچ واسطه ای نبود و ارز رمزنگاری شده ای به نام بیت کوین معرفی کرد.

بنابراین ، ارزهای رمزپایه ارزهای دیجیتالی هستند. اون ها با پول سنتی ، (همون ارزهای فیات) فرق دارن ، چون توسط دولت ها ایجاد یا کنترل نمی شن.

پروتکل ساتوشی به جای اشخاص ثالث یا بانک های مرکزی از محاسبات توزیع شده استفاده می کنه. بسیاری از رایانه ها در سراسر جهان همه روی یه مشکل کار می کنن. پروتکل های ساتوشی قوانینی رو برای تأیید داده های رد و بدل شده بین میلیاردها دستگاه بدون استفاده از شخص ثالث قابل اعتماد تنظیم کردن.

این یه بستر جهانی قابل اعتماد برای معاملات نظیر به نظیر هست. برا همین اونو پروتکل اعتماد (Trust Protocol) می نامن. پروتکل اعتماد اساس دفترهای توزیع شده (distributed ledger) بیشتر و بیشتری به نام بلاکچینه. بلاکچین بیت کوین شناخته شده ترین و از نظر تعداد کاربران بزرگترینه. در حالی که این فناوری پیچیدست ، ایده اصلی اون سادست. بلاکچین به افراد اجازه می ده بدون مراجعه به بانک و... دارایی ها را مستقیم و ایمن به همدیگه ارسال کنن. ینی در واقع به جای اینترنت اطلاعات (Internet of information) ، اینترنت ارزشه (Internet of Value) .