تأثیر مولتی ویتامین بر وزن جنین و بیش فعالی

ریزمغذیها ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند که بدن به مقدار بسیار کم به آنها نیاز دارد اما برای عملکرد طبیعی، رشد و نمو مهم هستند. کمبود ریز مغذی‌ها در زنان در سنین باروری (15 تا 49 سال) شایع است زیرا در دوران بارداری مادر با نیاز به تغذیه برای نوزاد، کمبود بیشتری پیدا می‌کند. این کمبودها در دوران بارداری به دلیل افزایش نیازهای جنین در حال رشد، جفت و بافتهای مادر تشدید می‌شود. ناتوانی در برآوردن نیازهای افزایش یافته منجر به اثرات منفی بالقوه بر مادر و جنین می‌شود. شواهد نشان داده است که سوء تغذیه مادر بر پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت فرزندان، از جمله رشد، تکامل عصبی و شناختی، عملکرد قلب، ریه و سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارد.

بعضی از ویتامین‌ها و مواد معدنی کلیدی هستند که در اغلب بارداری‌ها تنها با دریافت رژیم غذایی تأمین نمی‌شوند عبارتند از:

· آهن : 27 میلی‌گرم

· کلسیم : حداقل 250 میلی‌گرم

· فولات : حداقل 0.4 میلی‌گرم (0.6 میلی گرم در سه ماهه دوم و سوم)

· ید : 150 میکروگرم

· ویتامین دی : 200 تا 600 واحد بین المللی (مقدار دقیق آن مشخص نیست)

· علاوه بر این ترکیبات کلیدی، زنان باردار باید مقدار کافی ویتامین A ، E ، C ، ویتامین B و روی (زینک) دریافت کنند.

مصرف مولتی ویتامین قبل از بارداری و در دوران بارداری خطر نقایص هنگام تولد، وزن کم هنگام تولد و زایمان زودرس خود به خود کم خونی مادر را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. همچنین سبب بهبود رشد کودک شده است. علاوه بر این، پیشرفت‌های معنی‌داری در قد و رشد شناختی کودکان تا 2 سالگی نشان داده شده است.برای خواندن مطلب اینکه چگونه و چه زمانی باید مولتی ویتامین ها در دوران بارداری مصرف شود به دلیل اینکه تمرکز این مطلب نیست می توانید از اینجا که از جمله مقالات سوپرابیون در وب سایت هست مطالعه فرمایید

آیا تا به حال فکر کرده‌اید که آیا مصرف مولتی ویتامین در دوران بارداری بر ابتلای کودک به بیش فعالی می‌تواند تأثیر داشته باشد؟

علاوه بر ژنوتیپ، عوامل پیش از تولد مانند کمبود ویتامین D و بلکه سایر ویتامنی‌ها و عناصر معدنی در دوران بارداری، میتوانند بر پیشرفت ADHD تأثیر بگذارند. شواهد علمی اهمیت ویتامین Dرا در توسعه سیستم عصبی مرکزی نشان داده است. برخی از مطالعات ارتباط بین کمبود ویتامین D مادر در دوران بارداری و علائم اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) را نشان می دهند. مطالعات قبلی همچنین نشان داده است که بین ADHDو کمبود ویتامین D, C, B،روی و منیزیم در کودکان ارتباط وجود دارد.

نتایج مطالعه ای که توسط گروهی از موسسه بارسلونا برای سلامت جهانی انجام شد، نشان می دهد که احتمال بروز علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کودک با رژیم غذایی مادر در دوران بارداری تعدیل می‌شود. در این مطالعه که در مجله Pediatrics منتشر شد، نمونه های پلاسمای بند ناف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت تا میزان امگا 6 و امگا 3 که به جنین می‌رسد، تعیین شود. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که نسبت امگا 6 به امگا 3 بیشتر با خطر بالای علائم ADHD در هفت سالگی همراه است.

این مطالعه شواهد بیشتری را در مورد اهمیت رژیم غذایی مادران در دوران بارداری نشان می‌دهد. "تأمین مواد مغذی در مراحل اولیه زندگی از این نظر ضروری است که ساختار و عملکرد اندام‌ها را تعیین می‌کند و این به نوبه خود بر سلامت در هر مرحله از زندگی تأثیر می‌گذارد. از آنجا که مغز به مدت زیادی طول می‌کشد تا رشد و توسعه پیداکند در نتیجه در برابر رژیم غذایی نادرست آسیب‌پذیر است، وبنابراین تغییراتی از این قبیل می‌تواند منجر به اختلالات تکاملی عصبی شود. "

ویتامین‌ها و مواد معدنی بلوکهای سازنده هر عملکردی در مغز و بدن انسان هستند. مطالعات نشان می‌دهد که مصرف ویتامین B6و منیزیم به تنهایی باعث بهبود رفتار، کاهش اضطراب و پرخاشگری و افزایش توجه می‌شود. برای برخی افراد این سوال مطرح است که آیا مولتی ویتامین‌ها برای افراد مبتلا به ADHD می‌تواند مفید باشد یا خیر؟

در ادامه عملکرد برخی از مواد معدنی، آنتی‌اکسیدان‌ها و ویتامین‌ها برای افراد مبتلا به اختلال ADHD ذکر شده است.

ویتامین B3 - نیاسین، این ویتامین می‌تواند به کاهش اضطراب، تحریک‌پذیری، افسردگی و همچنین تمرکز ضعیف کمک کند.

ویتامین B6 - پیریدوکسال 5 -فسفات، برای سنتز انتقال دهنده‌های عصبی ضروری است که باعث ایجاد روحیه مثبت، تمرکز ذهنی و احساس آرامش می‌شود. این انتقال دهنده‌های عصبی شامل دوپامین، سروتونین و GABA است. ویتامین B6 را می‌توان از جمله ویتامین‌های تمرکز در نظر گرفت.

ویتامین B9 –فولات، یکی از مهمترین مواد مغذی مورد نیاز برای عملکرد ذهنی و جسمی است. این به طور طبیعی در سبزیجات برگ پخته نشده یافت می‌شود و خود کلمه فولات از کلمه لاتین folium به معنی برگ گرفته شده است.

فولات برای مقابله با استرس و خستگی به حفظ سطح سالم اکسیژن در جریان خون کمک می‌کند. می‌دانیم که عملکرد انتقال دهنده عصبی و سم زدایی برای افراد مبتلا به ADHD بسیار مهم است.

ویتامین B12 –کوبالامین، برای حافظه و عملکرد شناختی ضروری است. همچنین بخشی اساسی از چرخه متیلاسیون است که به سم زدایی فلزات سنگین و بیان ژن کمک می‌کند، پردازش RNA و تولید انتقال دهنده عصبی را تنظیم می‌کند. ویتامین B12 را می‌توان یکی از بهترین ویتامین‌ها برای تمرکز دانست.

ویتامین C - اسید اسکوربیک، به سنتز و کاتابولیسم تیروزین به انتقال دهنده عصبی دوپامین و در نهایت نوراپی نفرین کمک می‌کند. سطوح تغییر یافته دوپامین با ADHD، توجه، رفتار و حافظه در ارتباط است. دوپامین احتمالاً مهمترین انتقال دهنده عصبی در مورد ADHD یا ADDاست.

ویتامین D - این ویتامین برای جذب منیزیم و روی مورد نیاز است. ویتامین Dهمراه با اسیدهای چرب امگا 3 برای سنتز سروتونین که مهارتهای ذهنی، توجه و رفتار اجتماعی را تنظیم می‌کند نیز ضروری است.

ویتامین D یکی از مهمترین مواد مغذی برای انسان است زیرا به جذب کلسیم، رشد سلولی و سلامت مغز کمک می کند. انجمن بارداری آمریکا به شدت به مادران باردار توصیه می‌کند که از دریافت دوز توصیه شده ویتامین D که حدود 4000 IU است اطمینان حاصل کنند.

ویتامین E - این ویتامین یک آنتی‌اکسیدان است که از نورون‌ها در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می‌کند. این دارو برای درمان آلزایمر و از دست دادن حافظه مورد مطالعه قرار گرفته است.

منیزیم - مطالعات نشان داده است که منیزیم بیش فعالی را در کودکان مبتلا به ADHD کاهش می‌دهد. این می‌تواند ماهیچه‌ها را شل کرده، استخوانهای قوی بسازد و یکی از مواد معدنی بسیار مورد نیاز بدن انسان است. منیزیم همچنین توانایی‌های شناختی مغز را تقویت می‌کند. سطوح پایین منیزیم با افسردگی ارتباط مستقیم دارد. مطالعات همچنین بهبود علائم ADHD را در افرادی که روی همراه با منیزیم و کلسیم مصرف می‌کنند، نشان داده است.

آنتی‌اکسیدان‌ها - اعتقاد بر این است که افرادی که مبتلا به ADHD تشخیص داده می‌شوند بیشتر از کسانی که بدون تشخیص هستند دچار استرس اکسیداتیو می‌شوند. آنتی‌اکسیدان‌هایی مانند ویتامین A، ویتامین C، گلوتاتیون و غیره به کاهش آسیب ناشی از رادیکال‌های آزاد مخرب در مغز و بدن کمک می‌کنند.

سوپرابیون ،

مکمل سلامتی شماست