ویروس کرونا خطرناک‌تر است یا طاعون خودخواهی؟

این روزها خبر اول و دغدغه‌ی همگانی، ویروس کرونا و چگونگی پیش‌گیری یا مقابله با آن است.

گفته می‌شود این ویروس در مواردی که بیماری‌های زمینه‌ای وجود داشته باشد، خطرناک‌تر می‌شود.

نکته‌ی مورد نظر بنده نیز همین است.

وقتی ما به‌عنوان تک‌تک اعضای جامعه به‌شدت گرفتار بیماری کشنده‌ی خودخواهی هستیم، کار ویروس کرونا بسیار آسان خواهد شد.

در این حالت، ویروس کرونا نه تنها بر سلامت فردی و جسمی، بلکه بر روح و روان و جیب و ذهن و همه‌ی وجود ما اثر خواهد گذاشت.

ویروس کرونا وقتی بر زمینه‌ی خودخواهی عمل می‌کند، از سلامت و جان و روان دیگران برای خودمان جیب می‌دوزیم، اقلام بهداشتی ناگهان نایاب می‌شود و گران، هم‌چنین گوشت و میوه و امثال آن.

ویروس کرونا وقتی بر زمینه‌ی خودخواهی عمل می‌کند، هر گوشی به‌دستی با تولید و تکرار و تکثیر دروغ‌ها و اراجیف و جعلیات، به جان روح و روان دیگران می‌افتد و بیش و پیش از ویروس، از جامعه تلفات می‌گیرد.

ویروس کرونا وقتی بر زمینه‌ی خودخواهی عمل می‌کند، فراموش می‌کنیم که به‌عنوان انسان چه وظیفه‌ای داریم. یادمان می‌رود که پزشکان و پرستاران این روزها با همه‌ی وجود در صف نخست حفاظت از سلامت ما جان‌فشانی می‌کنند و اگر سپاس‌گزارشان نیستیم و به توصیه‌های کارشناسی‌شان عمل نمی‌کنیم، دست‌کم با رفتارهای نادرست و نیش‌ و کنایه آزارشان ندهیم.

یادمان باشد کرونا هر قدر هم کشنده باشد، هیچ‌گاه و هرگز نخواهد توانست به گرد پای خسارات و تلفات آلودگی هوا، تصادف، نابودی محیط زیست، مواد مخدر و بسیاری از این دست که بخش عمده‌ی آن ناشی از خودخواهی ماست، برسد.

کرونا، دیر یا زود، می‌گذرد،

با عفونت کشنده و گسترده‌ی خودخواهی که عامل هر مصیبت است و مانع هر پیشرفت، چه کنیم؟