دنیایی به نام آسمان

هر وقت به این پهنا چشم می دوزم، پهنه ای که ابر هایش، موج را به ذهن می آورند

و آبی اش، آبی دریا را،

و ستاره های شبش همانطور که صدف ها بر ساحل دوخته شده اند، بر پارچه ی یکپارچه جای گرفته اند،

و ماه و خورشیدش آبزی های پرجنب و جوش اقیانوس ها

خودم را گم می کنم،

گویی در لایه لایه ی این نقاشی ماهرانه فرو می روم،

گویی شبیه آن لک لک که هم اکنون در مقابل چشمانم به پرواز درآمده به سوی نقطه ای نامعلوم، بال می گشایم،

گویی نیست می شوم در برابر این هستی، صفر می شوم در مقابل نقاش بی نهایت، با زندگی وداع می کنم درحالی که پشت همه ی این صحنه ها، همیشه زنده ای را میبینم

و به راستی چه زیباست، دو صفحه ی بی کرانه، یکی در بالای سر، و دیگری زیر پاهایم، و چه بسیار شباهت ها که میانشان است، آنها را بحرین بنامم یا سماین؟ دو آسمان یا دو دریا؟

هنگام غروب آفتاب که می رسد، تشخیص آنکه این سیاره ی گردالو در اعماق دریا پنهان می شود یا به ژرفای آسمان سفر می کند، گاه از پیچیده ترین مسائل فیزیک، گیج کننده تر است...

برگ های نوک تیز درختی که پس زمینه ی آسمان را برگزیده بود را این گیاهان دریایی به خاطرم می آورند...

و آن ناشفافی عمق دریا، با ‌وجود نمایش با کیفیت سنگ ها در ابتدای ساحل، گُنگی آسمان را درعین تابش نور درخشان یادآوری می کند...

و من چقدر کوچکم دربرابر بزرگ آفرینشی چنین، که گاهی در هیاهوی جهان فراموشش میکنم، نادیده اش میگیرم، بی اهمیت ها را مهم نشان می دهم و حیاتی هایی مشابه اینان را کم رنگ میگردانم، و چه حماقتی بالاتر؟ که از اصل دور شده در فرع سرگرم شوم؟ و چرا چیزی نمیگویی که چه بی عقلی ای فراتر که از آفریننده و نشانه هایش روی بگردانم و به روزمره ها متمایل گردم...

چه جوابی میتوانم دهم غیر از سکوت؟

و چه احساسی با شنیدن این سوال جایز تر است جز شرمندگی؟

چند روز پیش بود که تصویری می دیدم، چیز جالبی بود، در ابتدا در نهایت سادگی، دریاچه ای کوچک که تصویر چند سرو رویش منعکس شده بود، ولی یک تفاوت مهم با سایر عکس های همانندش داشت، یک دستور عمل، عکس حاضر را بچرخانید،

و نتیجه شگفت انگیز بود، در واقع بوم آسمان بود و تمام سرو های به ظاهر منعکس شده، خود خود آنها بودند🤍✨

نکتک: «تصاویر به مرور بارگذاری می شود»

نکتک ۲: «نکتک در واقع همان نکته است اما از جهت کوچک و کم بودن ارزشش ک تحقیر گرفته است، اگر اشکالی از جهت ادبیات مشاهده میفرمائید به بزرگی خلاقیت ببخشید»