ژئوپارکِ قشم با پای پیاده

همون‌طور که در تا پخته شود خامی...! گفتم، قرار هست باهم به چند نقطه‌ای از ایران سفر کنیم و حال خوب روزهای سفر رو باهاتون به اشتراک بگذارم.

سال گذشته برای شرکت در مسابقه ژئوپارک تریل قشم به همراه چندتا از دوستام به این جزیره زیبا سفر کردیم. باتوجه به اینکه تعداد شرکت‌کننده‌های مسابقه 1000 نفر بود و از طرفی در بازه تعطیلات بهمن عموما جنوب ایران مقصدی دوست داشتنی برای اهالی سفر هست، در نتیجه اقامتگاه رو چند روز پس از ثبت نام مسابقه (حدودا آذر بود فکر می‌کنم) رزرو کردیم. بلیت قطار رو هم با شروع فروش بلیت‌های تعطیلات، فورا خریداری کردیم.

شروع سفر از راه آهن تهران

قطار تهران-بندرعباس حدودا ساعت یک راه آهن تهران رو ترک کرد. اگر با هم کوپه‌ای هاتون دوست باشید، لحظات خوشی رو در قطار سپری خواهید کرد، ما بعد از کمی خوش‌وبش به واسطه دوری از هم، شروع به خوردن خوراکی و بازی و ... کردیم. نهایتا با توقف و گذشتن از ایستگاه‌های متعدد، صبح روز بعد، حدودا ساعت 9 به بندرعباس رسیدیم. بعد از رسیدن به ایستگاه کوله‌هارو برداشتیم و با یک تاکسی خودمون رو به اسکله حقانی در بندرعباس رسوندیم.

یک پیشنهاد برای خواب شب درقطار: داشتن ایرپلاگ می‌تونه کمک کنه تا صدای ریل‌های قطار کمتر براتون آزار دهنده باشه.

پیش به سوی قشم

رفتن از بندر به قشم راه‌های مختلفی داره. یکی از این راه‌ها اسکله حقانیه. از اسکله حقانی برای قشم (اسکله ذاکری) و هرمز تندرو وجود داره. میشه بلیت تندروهارو قبل از سفر رزرو کرد و یا در اسکله صف ایستاد و خرید. برای سوار شدن تندروها تفاوتی نداره که قبلا بلیت خریده باشی یا در اسکله بلیت رو تهیه کردی، در هر صورت باید مجدد در صف منتظر بمونی!

پس از رسیدن به اسکله ذاکری به‌دلیل اینکه من زودتر از بچه‌ها رسیده بودم حدودا یک ساعتی نشستم تا دوستانم از راه برسند. بعد از اومدن همسفرها، اولین تصمیم این بود که هرچه زودتر ناهار بخوریم و با پیشنهاد جولونی‌ها کوله به دوش به سمت قلعه پرتغالی‌ها و رستوران محلی خاله خانوم حرکت کردیم (از اسکله که خارج می‌شید حدودا 700 باید به سمت چپ حرکت کنید)

ما اینقدر تعریف شنیده بودیم که اول باورمون نمی‌شد محل پیشنهادی اینجا باشه! اما وقتی غذامون رسید نظرمون عوض شد.

برای کنترل هزینه‌ها از اسنپ برای رسوندن خوندمون به روستای سهیلی (محل اقامتگاهمون) استفاده کردیم. البته لازم این نکته رو بدونید که احتمالا فقط در قشم و درگهان میشه اسنپ پیدا کرد و برای گشت زدن در جزیره، در صورتی که ماشین نداشته باشید تنها چاره هایلوکس‌ها هستند. (گفتم تنها چاره، چون ما سعی کردیم به جای دربست گرفتنِ هایلوکس، اول از هیچهایک و یا ماشین‌های گذری استفاده کنیم که با توجه به زمانی که در اختیار داشتیم، جواب نداد)

بعد از رسیدن به اقامتگاه بادگیران سهیلی و تحویل اتاقمون از آقا رامین، سریعا برای گرفتن Race pack های مسابقه به سالن ورزشی در نزدیکی ساحل سلخ رفتیم. البته اون شب واقعا غم انگیز بود! حالا چرا؟ چون شب قبل از مسابقه‌ی دو استقامت باید ورزشکارها بارگیری کربوهیدرات داشته باشند. از این‌رو برگزار کننده‌ها مراسمی با عنوان پاستا پارتی برگزار می‌کنند. اما متاسفانه به دلیل یک سری مسائل امنیتی!!! پاستا پارتی کنسل و حتی مسابقه در آستانه کنسل شدن قرار گرفت. (بگذریم)

مسابقه ژئوپارک تریل قشم روز 24 بهمن از ساحل سلخ شروع شد. من در ماده 30 کیلومتر مسابقه شرکت کرده بودم. هیجان و حال خوب پیش از مسابقه غیرقابل وصف بود! خبری از کرونا هم نبود! اون روز احتمالا کسی تصور هم نمی‌کرد که چند هفته بعد از برگشتن از سفر، قرنطینه، دورکاری و ... اتفاق می‌افته!

مسیر مسابقه از ساحل سلخ شروع شد و با گذر از سه چک پوینت در دره تندیس‌ها، دوربنی و بندمجید به خط پایان می‌رسید. یکی دیگه از عکس‌های مسابقه رو می‌تونید اینجا ببینید.

نهایتا مسیر مسابقه رو طی 4 ساعت و 37 دقيقه و 47 ثانيه طی کردم و فینیشر (در زمان تعیین شده مسیر مسابقه رو به پایان رسوندم) شدم.

بعد از پایان مسابقه به اقامتگاه رفتیم و نهایتا شب دوم حضور در قشم رو با دوستان جدیدی که در اقامتگاه بادگیران پیدا کرده بودیم دور آتیش نشستیم و از نوشیدن چای آتیشی و موسیقی جنوبی لذت بردیم.

این بود بخش اول سفر جنوب- جزیره قشم.

اگر پیشنهاد یا نظر و یا سوالی دارید، لطفا مطرحش کنید تا در ادامه سفر بهتری رو باهم طی کنیم. :)