بازی در بازی

یادداشتی بر فیلم کوتاه پاسپورت(کوشا افراسیابی)

این نوشته بخشی از داستان فیلم را لو می‌دهد.

فیلم مقدمه‌‌چینی چندانی ندارد، به سرعت به سراغ اصل ماجرا می‌رود؛ دکتر(همایون ارشادی) ناخواسته وارد یک بازی می‌شود و بدون آن‌که فرصتی برای خلاص شدن از بازی یا فرار داشته باشد قدم به قدم به هر آن‌چه که از پیش برای او برنامه‌ریزی شده، تن می‌دهد. یک بازی که از پیش، مرحله به مرحله و دقیق برای او طراحی شده و حالا او در قالب یک مهره‌ی ساده و البته بدون اراده به میان بازی کشیده می‌شود و در شرایطی که تحت‌ فشار قرار گرفته و قدرت تصمیم‌گیری چندانی ندارد همانطور که طراح بازی می‌خواهد پیش می‌رود و درنهایت همه چیز، همان می‌شود که مرد پشت تلفن در نظر داشته و برای آن نقشه کشیده.

کوشا افراسیابی در پاسپورت از مقدمه‌چینی طولانی و یا گزافه‌گویی برای رسیدن به هسته‌ی اصلی قصه پرهیز کرده و مستقیم به سراغ اصل مطلب رفته است. در فیلم کوتاه پاسپورت فیلمساز تلاش کرده فضایی معمایی را ترسیم کند و مخاطب را به موقع غافلگیر کند. روند غافلگیری مخاطب تا جایی(به ویژه در ابتدایی فیلم) به خوبی پیش می‌رود اما نیمه‌ی دوم فیلم کم‌جان و تا حدودی قابل پیش‌بینی‌ست. هر چند با وجود ریتم به نسبت تند فیلم، باز هم احتمال این‌که مخاطب در همان چند دقیقه‌ی ابتداییِ حضور دکتر در خانه‌، حدس‌هایی درباره‌‌ی ساختگی بودن ماجرا بزند وجود دارد وکارگردان تلاش کرده با بالا بردن ریتم در میانه‌ی فیلم و همچنین سر و صدایی که دختر در مکالمه با دکتر به راه می‌اندازد و چرخش دوربین، مانع از پی بردن مخاطب به آنچه در پشت‌پرده جریان دارد، شود و تا پایان فیلم همراهی او را با قصه حفظ کند. با وجود تلاش کارگردان و البته قصه‌ای که برای فیلم کوتاه به حد کافی جذاب است اما فیلم از یک‌دست نبودن بازی بازیگران تاحدودی لطمه خورده است.

می‌توانید فیلم کوتاه پاسپورت را در سایت ودیو تماشا کنید