بررسی فیلم "فشن" از جشنواره فیلم کوتاه تهران

فشن فردین انصاری از آثار روز دوم جشنواره فیلم کوتاه تهران بود.

فشن، فیلم داستانی بسیار متفاوتی است که نمی­توان او را دقیقاً در دسته خاص از درام­ها قرار داد. می­توان با اشاره به جمله­ای که اول فیلم نمایش داده می­شود، آن را جزو فیلم­های آخرالزمانی طبقه­بندی کرد، اگرچه هیچ شباهتی به دیگر فیلم­های این گروه ندارد و صرفاً یک نزدیکی مضمونی با آنها دارد. در نگاهی دیگر با تمرکز بر روی دیالوگ­نویسی و بازی­ها می­شود "فشن" را، کمدی تلخ شمرد. حتی ممکن نگاه دیگری وجود داشته­باشد و آن را یک درام اجتماعی بشناسد، چرا که فیلم خواسته یا ناخواسته یک درون مایه اجتماعی علیه اعتیاد دارد.

مهم نیست فشن را یک فیلم آخرالزمانی، کمدی، اجتماعی یا پلیسی و یا همه اینها بدانیم. مهم این است که فیلم به خوبی کار خود را انجام میدهد. فشن واجد یک ایدۀ جذاب و متفاوت برای رساندن مضمونی اجتماعی که بسیار تکراری، است. پرداختن به اعتیاد و مواد مخدر چندسالی هست که در سینمای ایران پرطرفدار شده­است. امّا فشن می­تواند با بهره­گیری از یک فضای خاص و یک ایده جذاب دوباره جوری این پیام ضد مواد مخدر را برساند که مخاطب را پس نزند.

در بخش اول فیلم، پیش از صحنۀ قتل، ما شاهد یک نور پردازی و فیلمبرداری دیوانه وار و جذاب هستیم. نمونه­ای کم نظیر در سینمای ایران و کم نظیرتر فیلم­های کوتاه واقعاً همه چیز کم نقص اتفاق می­افتد.

بعد از قتل، شاهد یک میزانسن خوب هستیم، آنجایی که کاراکترها دور مقتول ایستاده­اند. از اینجا به بعد فیلم بیشتر بر روی بازی­های قوی و البته دیالوگ­های خوب فیلم سوار است. بازیگران این فیلم توانسته­اند به دقت آنچه را لازم پیاده کنند. افرادی که حالت طبیعی ندارند و احتمالاً تحت تاثیر مواد مخدر هستند. بسیار خوب بار کمدی را بر دوش می­کشند.

فشن، فیلم کوتاه جذاب و دیدنی است، بسیار خوب توانسته مضامین اجتماعی را به زیرلایه­های درام بفرستد تا فیلم از شعارزدگی و مضمون­زدگی فاصله بگیرد.

فیلم را میتوانید اینجا ببینید: