تاریخ دهن باز می‌کند

من فروغم، دبیرستان دخترانه‌ی فروغ.

با صدایی لطیف همراه می‌شویم تا تاریخ زنان زجر کشیده، در راه برابری و تحصیل، را از سمع و نظر بگذرانیم. فروغ کوچه بن بست تلنگری است، نه فقط برای مسئولان و مدیران که آن‌ها اگر می‌خواستند با تلنگر بیدار شوند تا حال شده بودند، بلکه برای ما و شما مردم که چشم‌ها را باز کنیم و نجات دهیم آن‌چه از تاریخ‌مان برای‌مان مانده است و به سختی نفس می‌کشد.

در فروغ کوچه بن بست، کارگردان با موفقیت از ساختمان صدا در می‌آورد و به آن جان می‌بخشد. ساختمانی پیر و به عمق تاریخ تحصیل زنان در ایران. صداگذاری موفقیت آمیز است و به موقع کم و زیاد شدن صدا به تصویر و تدوین روان و چیره‌دستانه کمک می‌کند تا مخاطب را چشم در چشم ساختمان کند.

فروغ کوچه بن بست پیش از این که به عنوان مستند بررسی شود و نقاط قوت و ضعفش بیان شود باید بیانیه‌ای تاریخی، سیاسی، اجتماعی تلقی شود که حرف زیادی برای گفتن دارد چه در متن، چه در زیرمتن.

زنانی به عمق تاریخ درد کشیده، اما به عمق تاریخ موفق و به عمق تاریخ امیدوار. فروغ کوچه بن بست دعوت به امیدواری می‌کند اما نه امیدواری محض، بلکه امیدواری‌ای که با حرکت و جریان‌سازی درست همراه شود.

تنها ایراد فروغ کوچه بن بست طولانی بودن آن است، که با توجه به موضوع محکم و حساسی که بیان می‌کند شاید می‌توان این حق را به آن داد که خلاصه نکند و تمام آن چه هست را به ما نشان دهد.

فروغ کوچه بن بست را در وُدیو ببینید.