تا جنون فاصله‌ای نیست

یادداشتی بر فیلم کوتاه سایکو(مصطفی داوطلب)

خطر اسپویل(لو رفتن بخشی از فیلم)

فیلم کوتاه سایکو ساخته‌‌ی مصطفی داوطلب را می‌توان یک‌نفس، بدون پاز کردن و رفت و برگشت اضافی تماشا کرد. فیلم سکانس اضافه و هدر رفته ندارد، هر چه هست در خدمت روایت قصه از آن استفاده شده. در هیچ‌ لحظه‌ای از فیلم مخاطب به نمایشی بودن دعوای زن و مرد شک نمی‌کند بلکه ممکن است برای زن دل هم بسوزاند که در چه شرایط دشواری گرفتار شده و تنها راه رهایی‌اش همین مسیری‌ست که در پیش گرفته است. از ویژگی‌های سایکو ریتم و ضرباهنگی‌ست که فیلمساز در شکل‌دهی و پیشبرد قصه آن را به درستی کنترل کرده و البته انتخاب لحنی که تا سکانس پایانی هیچ تغییری در آن اتفاق نمیفتد.

دیالوگ‌ها با پرهیز از گزافه‌گویی و یا انتقال اطلاعات پراکنده، درست و دقیق همان اطلاعاتی را درباره‌ی زن و مرد مسافر در اختیار مخاطب قرار می‌دهند که مخاطب باید با آن‌ها گذشته‌ی آن دو را در ذهن خود بسازد و شرایط فعلی و کاری را که زن انجام می‌دهد از منظر یک حرکت منطقی بپذیرد. از سوی دیگه در چند دقیقه‌ی پایانی و عدم حضور زن در ماشین، با چند فلاش‌بکی که از ذهن راننده می‌گذرد و دیالوگ‌هایی که میان او و مرد مسافر ردوبدل می‌شود ذهن مخاطب باز هم فرصت کوتاهی برای قصه‌سازی و حدس و گمان‌های تازه دارد چه دربار‌ه‌ی زن مسافر و پیش از آن هم درباره‌ی اقدامی که ممکن است راننده انجام دهد اما این‌جا درست همان لحظه‌ای‌ست که فیلمساز ذهن مخاطب را به سمت چند احتمال تازه می‌برد و شوک اصلی را به او وارد می‌کند بنابراین میزان تاثیرگذاری پایان فیلم در ذهن مخاطب چند برابر می‌شود.

می‌توانید فیلم کوتاه سایکو را در سایت ودیو تماشا کنید.