حادثه‌ای در راه است...

یادداشتی بر فیلم کوتاه شاهد(علی عسگری)دداشتی بر فیلم کوتاه شاهد(علی عسگری)

خطر اسپویل(لو رفتن بخشی از قصه‌ی فیلم)

فضای فیلم کوتاه شاهد ساخته‌ی علی عسگری تا حدودی یادآور سینمای اصغر فرهادی‌ست. مقدمه‌چینی برای حادثه به اندازه و گام‌به‌گام است، نه اغراقی در کار است نه سوژه رها شده؛ استرس و نگرانی از همان ابتدا در چهره‌ی مادر(آناهیتا افشار) خبر از یک حادثه می‌دهد، بازگشت دخترک به ماشین گام بعدی‌ست که آیا تنها ماندنش ممکن است خطری در پی داشته باشد، بعدتر پیاده شدن و رها کردن ماشین و بی‌خبری مادر از حضور او در مرکز خرید، همه و همه ذهن مخاطب را به سوی حادثه‌های دیگری می‌کشانند و انتظار مخاطب وقوع یک حادثه برای دخترک یا وارد شدن آسیبی به اوست. عبورگذری زن و سوال او دربار‌ه‌ی محل آسانسور بدون تاکید است، به‌قدری که کمک مادر به او این فکر را به ذهن مخاطب متبادر نمی‌کند که این لحظه همان اتفاق و حادثه‌ی‌ اصلی‌ست. مادر تنها در دو سکانس از فیلم ته‌لبخندی بر چهره دارد؛ بار اول وقتی زن، محل آسانسور را از او می‌پرسد و بار دوم درست لحظه‌ای‌ست که برای کمک به زن نزدیک می‌شود اما در کسری از ثانیه همه چیز بهم می‌ریزد. حادثه‌ی تلخی اتفاق می‌افتد، نگرانی و وحشت مادر درست در نقطه‌ای کامل می‌شود که دخترک را بهت‌زده می‌بیند، حالا دیگر مهم نیست دوربین مدار بسته‌ای همراهی مادر با زن را ثبت کرده یا نه، آن‌چه که اهمیت دارد تصویری‌ست که برای همیشه در ذهن دخترک ثبت شده و راهی برای پاک کردن یا فرار از آن وجود ندارد. سکانس نهایی و سکوت و بهت مادر و دختر در ماشین، خود پتانسیل تبدیل شدن به سوژه‌ی فیلم کوتاه دیگری را دارد.

شاهد از هر گونه افراط و زیاده‌گویی به دور است، روی کاغذ قصه‌ای ساده و یک خطی دارد اما در اجرا با پرداختن به جزییاتی که به پیشبرد قصه کمک می‌کنند و البته پرهیز از نمایش هر چیزی که ممکن است تمرکز مخاطب را برهم بزند، درست و به‌موقع(اما ناگهانی) شوک اصلی را به مخاطب وارد می‌کند.

می‌توانید فیلم کوتاه شاهد را در سایت ودیو تماشا کنید.