دروغ‌های بزرگِ بزرگ

یادداشتی بر فیلم کوتاه طبق عادت همیشگی(محمد حمزه‌ای)

طبق عادت همیشگی روایتی‌ست از دروغ‌های کوچکی که درست مثل قطعات دومینو پشت سر هم پیش می‌روند و پیش می‌روند تا در نهایت به یک فاجعه ختم می‌شوند. این‌بار خلاف آن‌چه مرسوم است که مقابل کودک دروغ نگویند، مادر و پدر رگباری پرهام را واداربه دروغ گفتن می‌کنند و او را بارها و بارها در موقعیت‌هایی قرار می‌دهند تا حقیقت را بر زبان نیاورد اما راستگویی پرهام هر بار مسیر خواسته‌ها و برنامه‌های بزرگتر‌ها را تغییر می‌دهد. طبق عادت همیشگی را می‌توان در دسته‌ی فیلم‌هایی قرار داد که تحت‌تاثیر سینمای اصغر فرهادی در دهه گذشته ساخته شده‌اند؛ فیلم‌هایی که بیش از پیش به تاثیر دروغ‌ها و پنهان‌کاری‌های در ظاهر کوچک پرداخته‌اند،دروغ‌هایی که در ابتدا ممکن است چندان مهم نباشند اما وقتی پشت سر هم و بی‌وقفه ردیف می‌شوند می‌توانند نتایج جبران‌ناپذیری درپی داشته باشند.

مامانی(مریم بوبانی) و پرهام(عرفان برزین) به نسبت دیگران آسیب‌پذیرتر هستند، موضع مشترکی دارند و اتفاقا در لوکیشن مشترکی قرار می‌گیرند و از هر طرف فشار تحمل می‌کنند اما تفاوت میان نسل گذشته و نسل امروز، درست همین‌جا خودش را نشان می‌دهد؛ پرهام برای رهایی از موقعیتی که(به اجبار) در آن گرفتار شده دست‌وپا می‌زند، چند بار تلاش می‌کند از خانه‌ی مادربزرگ فرار کند  و در نهایت راهی پیدا می‌کند، هر چند پایان خوشی ندارد اما مادربزرگ باز هم خانه بازمی‌گردد، باز هم دروغ می‌شنود و مستاصل اشک می‌ریزد. قاب پایانی تصویری‌ست از همین تفاوت؛ مامانی غمگین به دیوار آشپزخانه تکیه داده و در سمت دیگر تصویر همان در شیشه‌ای‌ست که پرهام بالاخره از آن فرار کرده و رفته. پرهام به عادت همیشگی دروغ گفتنِ آدم‌ها عادت نکرده و رفته.

می‌توانید فیلم کوتاه طبق عادت همیشگی را در سایت ودیو تماشا کنید.