در خود تنیده در تنهایی

خطر اسپویل

پس از بوم سیاه این بار نوبت به انباشتگی است که از مهاجرت صحبت کند. مسئله‌ای که هر چه بیشتر می‌گذرد، بیشتر تبدیل به دغدغه‌ای برای جوانان می‌شود.

انباشتگی در روایت ساده عمل می‌کند. مردی که مدت‌ها است در اتاقی در آلمان زندگی می‌کند تا صلاحیت آلمانی بودن را به دست آورد.

انباشتگی حتی با دوربین هم کاری ندارد. آن را در یک جا می‌گذارد و نظاره می‌کند. انباشتگی به مهاجرت می‌پردازد اما نه به خود مسئله و سختی‌هایش بلکه به شخص مهاجر و تنهایی‌اش. انباشتگی بدون استفاده از کلوز آپ با استفاده از تکنیک بصری جدید دیگری شخصیت را می‌شکافد و لایه لایه‌ی آن را باز می‌کند. کارگردان در میزانسن هم هشیار است. از تخت تا لباس‌های روی چوب رختی و کیکی که برایش آورده می‌شود تا او را به یاد کودکش و تولدش بیاندازد و توپی که به پنجره می‌خورد.

صداگذاری در دو جا به اشتباه می‌افتد، اما در مجموع صدا موفق است و بازیگر هم با صدای خود مطلوب بازی می‌کند و در تکرار خود، احساس را در صدایش جا می‌دهد. حتی بازیگران دیگری که تنها صدایشان در فیلم شنیده می‌شود هم احساس را به درستی منتقل می‌کنند.

انباشتگی فیلمی است لایق دیدن و دغدغه‌مند.

انباشتگی را در وُدیو ببینید.