در گرمابه چرک‌ها را بشوئید

خطر اسپویل

ترکیب ژانرها، آن هم در فیلم کوتاه، کاری سخت، طاقت‌فرسا و پیچیده است اما فردین انصاری با موفقیت آن را به سر انجام می‌رساند.

از آن جایی که نام فیلم فشن است بی‌شک همه آماده هستند که طراحی گریم و لباس چشم‌گیری ببینند، همین‌طور هم می‌شود. اما این تنها برتری فشن نیست. فشن از امکانات و قابلیت‌ها به بهترین نحو استفاده می‌کند.

روایت از حل معمای یک قتل آغاز می‌شود. کارآگاهی که یادآور تمام کارآگاهان تاریخ سینما است، اما لباسی که به تن دارد متفاوت با همه‌ی آن‌ها، خبر از فیلمی می‌دهد که قرار نیست در دنیای آشنای مخاطب روایت شود. در نقطه‌ی پیچش داستان کارآگاه با دستوری مقتول را زنده می‌کند و نشان می‌دهد که یک کارآگاه تیپیکال با محدودیت‌های سایر کارآگاهان نیست. همه‌چیز در این‌جا پایان نمی‌یابد و داستان، با رو به رو کردن قاتل و مقتول و پس از آن دفاعیه‌ی مقتول و رای‌گیری برای تصمیم نهایی، هم‌چنان اوج می‌گیرد. فشن داستانی را روایت می‌کند ساده، اما در فضایی ابزورد و ذهنی. فضایی که تشریحش برای مخاطب کاری ساده نیست اما فشن از عهده‌ی آن برمی‌آید.

به جز متن و آن چه در داستان فشن روایت می‌شود، اهمیت اساسی در زیرمتن نهفته است. در نقطه‌ی پایانی و اوج داستان که در جامعه‌ای کوچک، مجهز به دموکراسی، حق و باطل به رای گذاشته می‌شوند و قاتل به دنبال عذاب‌هایی که کشیده است از گناه خود تبرئه می‌شود، ولی این تمام ماجرا نیست چرا که در انتها با لبخندی که قاتل با نگاه مستقیم به لنز دوربین، چشم در چشم مخاطب، می‌زند معادلات را به هم می‌ریزد. فشن نتیجه‌گیری اخلاقی نمی‌کند بلکه صرفا روایت‌گر بودن خود را به کمال می‌رساند.

در ساختار، فشن با استفاده از تکنیک توانسته است فرم را با موفقیت به سر منزل مقصود برساند و محتوا را شکوفا سازد. استفاده‌ی مناسب از لوکیشن، رنگ، بخار، صداسازی و لنز از دیگر ویژگی‌های فشن است که باید دیده شود و مورد توجه قرار بگیرد.

فشن فیلم کوتاهی است که ارزش چندین بار دیدن دارد و در هربار دیدن می‌تواند لایه‌ای جدید را به شما معرفی کند.

فشن را در وُدیو ببینید.