صرف فعل نبودن

پسری که ناپدید شد به کارگردانی آیدا علی مددی، به مدت محدودی در اکران آنلاین چهار فیلم کوتاه در مجموعه «رکوئیم» در سایت ودیو به نمایش درآمده. اثری که در سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران توسط تلویزیون فنلاند پیش‌خرید شد.

پسری که ناپدید شد نگاهی به مسئله اجتماعی کودکان طلاق و بحران‌های آن دارد. شاید اول به نظر برسد که باز با فیلمی اجتماعی و ناصح روبرو هستیم. اما آنچه دستاورد اصلی این فیلم است، نقطه و زاویه دیدی است که به این وضعیت دارد. فیلم از دل ماجرای این فرزند به سراغ بحرانی اجتماعی می‌رود که هنوز در بسیاری از قسمت‌های جامعه تابو است (که برای فهمیدنش بهتر است فیلم را تماشا کنید چون ماجرا لو می‌رود) اما خیلی درست بدون شور کردن ماجرا، تنها با چند نما وضعیت را به مخاطب می‌فهماند. در نتیجه در باقی فیلم تمرکز بر شخصیت پسربچه و تجربه زیستی او می‌گذرد. الگوی درستی که با توجه به زمان کوتاه فیلم، (حدود 15 دقیقه) تمام همدردی مخاطب را با این شخصیت همراه می‌کند. این ترجیح شخصیت بر موقعیت در سایر اجزای فیلم هم وجود دارد. مثل دوربینی که با حرکت‌های دورانی 360 درجه اش سردرگمی والدین پسر را به ما منتقل می‌کند و به جای اتفاق، شخصیت را در اولویت می‌گذارد.

«پسری که ناپدید شد» اثری است که شاید بعد از چند دهه سینمای اجتماعی که تمرکزش را روی واقعیت بی‌واسطه و بلاهایی که بر سر شخصیت می‌آید گذاشته، دنبال راه جدیدی برای روایت ماجرایش است، فیلم واقعیت نئورئالسیمی ندارد، بلکه حالتی از رئالیسم جادویی در آن است، رئالیسمی جادویی که به اثر می‌چسبد چون تمام این فیلم از زاویه دید یک پسربچه کوچک با تخیل خاص خودش است.

علاوه بر کارگردانی خوددار و اندازه علی مددی، بازی‌های فیلم با اینکه فرصت چندانی ندارند، اما تاثیرگذار هستند. انتخاب درست بامداد راکی در نقش پسربچه بخش اعظمی از اهمیت فیلم است، اما نوشین مسعودیان در نقش مادر هم حضوری موثر در اثر دارد که درگیری‌های زنی بعد از جدایی‌اش را به تصویر می‌کشد. تصویری که فارغ از نگاهی سانتی‌مانتال به واقعیت زندگی مدرن است و درکی از شخصیت مادر هم به ما می‌دهد که فراتر از قضاوتی ساده است. و در نهایت وحید حبیبیان این پازل را کامل می‌کند با حضوری که کوتاه‌تر است اما تاثیر زیادی در مسیر درام دارد.
با این حساب تماشای «پسری که ناپدید شد» می‌تواند تجربه تاثیرگذاری برای مخاطبی باشد که به شکل خاص و کهنه‌ای از فیلم‌های ایرانی عادت کرده و در جستجوی شیوه‌های بیانی جدیدی در سینمای ایران می‌گردد.

این فیلم را می‌تواند تا 5 بهمن در سایت ودیو تماشا کنید